محمدایمان گوهری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران گرایش سازه
محمدجواد فدایی - عضو هیات علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان

بسیاری از سازه های بتن آرمه در مناطق زلزله در برابر نیروهای ایجاد شده توسط زلزله های متوسط و شدید دارای رفتار مناسبی نمی باشند. به طور کلی در سازه های بتن مسلح طراحی شده بر اساس آئین نامه های قدیمی، اتصالات تیر به ستون به عنوان مناطق بحرانی به شمار می روند. در طراحی آئین نامه های جدید به این نکته اشاره گردیده است که اصل تیر ضعیف – ستون قوی بایستی مورد توجه قرار گیرد. درنظر نگرفتن این موضوع در بخش طراحی آئین نامه های قدیمی باعث تشکیل مکانیسم شکست در ستون ها و در نتیجه صدمات شدید به سازه شده است. لذا روند طراحی باید به گونه ای باشد که مفصل پلاستیک در تیرها تشکیل شود، که این عمل با قوی کردن اتصالات میسر خواهد بود. از الیاف پلیمری FRP می توان برای مقاوم سازی اتصالات بتنی استفاده نمود. در این تحقیق رفتار لرزه ای اتصالات تیر – ستون بتنی در سه حالت بدون تقویت با FRP، با تقویت FRP (با لایه های مختلف FRP) و در حالت آخر با درنظر گرفتن پدیده جداشدگی (Deboning) در یک نمونه اتصال با نرم افزار اجزا محدود انجام شد و با کار آزمایشگاهی آن با نگرش به بار نهایی، و محل تشکیل مفاصل پلاستیک آنها مقایسه گردید و در پایان راهکارهایی برای جلوگیری از پدیده جداشدگی ارائه می گردد.

اتصالات تیر به ستون، مکانیسم شکست، FRP جداشدگی (Debonding)