علی زرگرزاده حاجی باغلو - کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آذربایجان غربی

نخستین بار در دهه 1920 میلادی، معمار پرآوازه قرن بیستم، لوکوربوزیه خانه های آینده را با عبارت ماشینی برای زندگی توصیف کرد. در پی آن در سال 1953 اولین خانه های تمام الکترونیک طراحی شدند. این تحولات سرآغاز کوششهایی گردید که با عناوین محیط های هوشمند توصیف می شوند. در مورد سیستم ها و محیط های هوشمند باید گفت این سیستمها در ابتدا به شناخت و تخمین انسانها و نیازهای آنها در یک فضای خاص مبادرت نموده سپس جنبه ها و ملزومات زیستی یا کاری را که افراد حاضر در فضا به آنها نیازمندند تامین می کند. فضاهای هوشمند یا پاسخده در چند درجه متفاوت از میزان پاسخده ای قرار دارند. این فضاها دارای حسگرهای چندگانه ای هستند که کنترل نور، دما و برقراری ارتباطات بیسیم را در همه جای ساختمان میسر می کنند. در این مقاله به بررسی انواع مختلف این محیط ها پرداخته شده و سپس به معرفی مصالح هوشمند و انواع حسگرها و ملزومات این محیط ها برای دستیابی به میزان تعامل موردنظر پرداخته می شود. روش تحقیق این مقاله به صورت مطالعات کتابخانه ای می باشد.

محیط تعاملی، محیط پاسخده، هوشمندسازی