انسیه ولی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، گروه معماری

امروزه در کشور ما به خصوص در شهرهای بزرگ با سبک زندگی جدید، یعنی آپارتمان نشینی، مواجه هستیم. تغییر شیوه زندگی تقریبا همه جنبه های زندگی ما را دربر گرفته است، از جمله می توان به ایجاد محدودیت های فضایی برای کودکان را اشاره کرد. در گذشته، حیاط خانه، فضایی امن را برای بازی کودکان ایجاد می کرد که امروزه از بستر زندگی شهروندان حذف و جای خود را به آپارتمان ها داده است. بدین منظور توجه به پارک ها و فضاهای بازی شهری به عنوان فضایی لازم برای بازی کودکان مورد توجه والدین و کودکان قرار گرفته است. در نتیجه می توان به اهمیت و ضرورت فضاهای بازی شهری پی برد. ولی متاسفانه در کشور ما به این امر مهم کمتر پرداخته شده است و زمین های بازی کودکان از کیفیت های فضایی مناسبی بهره مند نیستند. در این مقاله سعی بر آن شده است که تاثیر عناصر معماری به لحاظ کیفی، در فضاهای بازی شهری معاصر، در ارتباط با استفاده کنندگان مورد بررسی قرار گیرد. در این راستا با استفاده از روش تحقیق تحلیل محتوا، علاوه بر برخی مطالعات در زمینه سلامت، رشد و خلاقیت کودک، با تکیه بر پرسشنامه، مشاهده و مصاحبه نتایج نهایی استنتاج شده اند. در پایان می توان این طور نتیجه گیری کرد که کیفیت عناصر معماری نقش بسزایی در نحوه ارتباط کودکان و فضای بازی خواهد داشت که در نتیجه افزایش کیفیت زندگی شهری کودکان را منجر خواهد شد.

شهر، پارک شهری، کودک، عناصر معماری، کیفیت زندگی شهری