نسرین کیارسی - کارشناس ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات اردبیل
حجت اله رشید کلویر - استادیار گروه معماری دانشگاه محقق اردبیلی

نگرانی های بشر در زمینه ی محیط زیست در ابعاد ملی و جهانی زمانی مشهود گردید که با توسعه صنعتی، استفاده از منابع تجدید پذیر رو به فزونی نهاد و باعث تخریب و آلودگی های زیست محیطی گردید. امروزه حتی خوش بین ترین جوامع نیز نمی توانند متوقع باشند که محیط زیست دست نخورده و بکر باقی بماند زیرا رشد شدید جمعیت، نیازها و ملزماتی را خواستار است که از طریق توسعه صنعتی و مکانیزه شدن پاسخگو می باشد. لیکن تقلیل آلودگی ها و کاهش اثرات تخریبی آن در حدی معقول و در روند توسعه پایدار همراه با استفاده از تکنولوژی های متعادل و منطبق با پایداری، می تواند تضمین کننده رشد، سلامت و بقای حال و آینده موجودات زنده باشد. از این رو برماست که از طریق مختلف منجمله مدیریت صحیح، شناخت قوانین محیط زیست و به کارگیری انرژی های نو (انرژی خورشیدی)، معماری پایدار را توسعه دهیم. در مقاله پیش رو روش تحقیق، به صورت توصیفی – تحلیلی و به صورت مقایسه ای و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای، کتاب ها و اسناد موجود در این زمینه استوار می باشد و به مواردی همچون طراحی بهینه اماکن با استفاده از انرژی های رایگان طبیعت نظیر انرژی خورشید و ... به کارگیری مصالحی که اتلاف انرژی را در اقلیم های مختلف به حداقل برساند و تلفیق فن آوریهای نو و سنتی اشاره می شود و آفرینش یک معماری نوین هماهنگ با توسعه پایدار مدنظر است.

توسعه پایدار، انرژی خورشیدی، طراحی محیطی، محیط زیست، انرژی های تجدیدپذیر نوین