تحلیل معماری منظر در باغ سازی ایرانی

عناصر معماری منظر سرشار از رویکردهای متفاوت معمارانه است. تناسبات، تضادها، تقارن ها، تعالی و دیگرپارامترهای زیبایی شناسی نیز در آثار معماری منظر همچون سایر هنرها چشمگیر است. اما رویکردهای کارکردی عناصر معماری منظر در بسیاری موارد دیده نشده است. از طرفی لذت بردن از چشم اندازهای طبیعت ویژگی منحصر به فرد انسان است. بدین معنا که انسان ذاتاً به طبیعت تمایل دارد و در کنار آن آرامش خاطر پیدا می کند و از طرف دیگر به وضوح می توان دریافت که معماری منظر فقط در راستای زیباسازی محیط گام برنمی دارد بلکه منظر و عناصر طبیعی را به گونه ای طراحی می کند که بر روان فرد تاثیر مثبت داشته باشد. باغسازی ایرانی به عنوان یکی از اصلی ترین پدیده ها در ساختار شکل دهنده به معماری و ساخت محوطه ها و فضاهای باز در تاریخ ایران و تمام سرزمین های تحت نفوذ آن حضور داشته است. به واسطه این حضور، ایرانیان در تمام شئون زندگی فردی و جمعی خود، ارتباط نزدیکی با این سنت و پدیده کهن داشته اند. با توجه به بررسی خواهیم دید که باغ ایرانی با داشتن تمامی خصویات معماری منظر یکی از شاخص ترین معماری های منظر می باشد. از این رو می توان باغسازی ایرانی را به عنوان یکی از اصلی ترین پدیده ها در ساختار شکل دهنده به منظر و به طور عام طراحی محیط مصنوع در گذشته تاریخی ایران نام برد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی و جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و میدانی بوده است. که نتایج حاصل از آن بیانگر دارابودن تمامی خصوصیات معماری منظر در باغ ایرانی است.

Keywords:

معماری منظر , باغسازی ایرانی , چشم انداز , محوطه , محیط , عناصر طبیعی