محمد بهرام زاده - استادیار دانشگاه، عضو هیات علمی گروه باستان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر
سیدامین سیدین - مدرس دانشگاه، گروه مهندسی معماری، دانشگاه پیام نور
صدف سبک رو - مدرس دانشگاه، گروه مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی
مریم قربانی - مدرس دانشگاه، گروه مهندسی معماری، دانشگاه پیام نور

رونمایی ترین رکن شکل دهنده به هنر، معیارهای زیباشناسی می باشد و مسلم است که هیچ هنری نمی تواند بدون آن ظهور نماید. اساساً، دیدگاه هنری و مبتنی به اصول و قاعده مندی های هنر، در گرایش هیا بی نظیر طراحی شهری، هنوز با تردیدها و پرسش های فراوانی رو به رو می باشند. زیبایی به شکل پدیده ای بصری، یکی از عواملی است که به شهر، کیفیتی تجربی می بخشد. مولفه های بصری، بخشی از عواملی هستند که در تجربه ی شهر موثر بوده و توجه به ویژگی ها و الزامات هر یک از این سطوح – از دیدگاه قوانین بصری – برای شناسایی شخصیت شهر، ضروری می باشند. این نوشتار، ضمن اشاره و تبیین ویژگی های زیباشناسی و سطوح ساختاری مختلف شهر، مشخص می کند که این ویژگی ها، بر پایه ی قوانین بصری مشابهی استوار هستند. در این مقاله، فرض بر این است که اگر اصول طراحی زیبا (تعریف موردنظر زیبایی)، باشد، اجتماع با تمایل بیشتری آن ها را خواهد پذیرفت، نه زیبایی که خود معماران پدیدآورنده ی آن هستند، بلکه روشی که در آن معماران، مهندسان و طراحان منظر بتوانند طراحی را با همه ی غنای دیداری و تنوع قضایی اش، از طریق نگرش های معمارانه به تصویر بکشند. پژوهش حاضر، رویکردی تحلیلی و توصیفی است که با استفاده از بیشینه ی منابع موجود در مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است و می کوشد تا با تکیه بر پاره ای از مبانی زیبایی شناسی در شهر، به بررسی شاخصه های بصری موثر بر طراحی شهری پرداخته و نحوه ی ارتباط و تعامل آن ها با یکدیگر را مورد بررسی قرار دهد.

زیبایی شناسی، زیبایی شناسی شهری، فرم، شاخصه های بصری، قوانین بصری