پیمان اسفندیارنژاد - هیئت علمی بخش خاک و آب مرکز تحقیقات کرمان
هرمزد نقوی - هیئت علمی بخش خاک و آب مرکز تحقیقات کرمان
علی زین الدینی - هیئت علمی بخش خاک و آب مرکز تحقیقات کرمان

کلیه اراضی یک حوزه آبخیز یا یک منطقه مطالعاتی، با توجه به عوامل محیطی آن، به عنوان منابع اراضی آن حوزه نامیده می شود. با توجه به ارتباط نزدیکی که بین خصوصیات فیزیوگرافی هر حوزه و خاک های تشکیل شده بر روی آنها وجود دارد، شناسایی تیپ های واحدهای اراضی و فیزیوگرافی هر منطقه جهت ارزیابی فیزیکی آنها الزامی می باشد. بدین منظور اراضی ایران مطابق با استانداردها و دستورالعمل های موجود در کشور نشریه 212 موسسه تحقیقات خاک و آب کشور از نظر شکل ظاهری و فیزیوگرافی به 9 تیپ اصلی و دو تیپ اراضی کمپلکس و متفرقه تقسیم می شوند. هر یک از تیپ ها نیز براساس خصوصیات خود از نظر شکل ظاهری، پوشش گیاهی، پستی و بلندی، ارتفاع، شیب و جهت آن، زمین شناسی و عمق پوشش خاکی به چند واحد اراضی، و هر واحد اراضی نیز بر اساس رخساره های ژئومورفولوژیکی، پستی و بلندی، نوع خاک و درجه تکامل آن و اشکال فرسایش به چند اجزاء واحد اراضی تقسیم می شوند. برطبق مطالعات صورت گرفته خاکهای منطقه در رده اینسپتی و انتی سول 2قرار گرفته اند. اینسپتی سولها خاکهای نارسی هستند که خصوصیات پروفیلی ضعیفتری را نسبت به خاکهای تکامل یافته تر نشان میدهند. این خاکها در همه رژیمهای رطوبتی به جز رژیم اریدیک یا توریک قرار میگیرند. در این خاکها افق سطحی اکریک و زیر سطحی کمبیک 3 در برخی واحدها تفکیک شده است، سایر افقهای مشخصه دیگر در آنها مشاهده میشود لکن اثر جزئی از شستشوی مواد خاک سطحی و تجمع آنها در خاک تحتانی وجود دارد. زیر گروهTypic Haploxerepts.Typic Calcixereptsدر این رده قرار گرفته است.