رضا شریفیان عطار - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی زیست محیطی، دانشگاه پیام نور مشهد
محمد سعیدی رضوانی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی سیستم های انرژی، دانشگاه علم و هنر
سیدعلی مظهری - عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور

در عصر حاضر، بهره برداری از منابع انرژی زمین گرمایی به عنوان یک منبع عمده تولید انرژی، مورد توجه بسیاری قرار گرفته و تاکنون نقش زیادی را در توسعه برخی از کشورها ایفا کرده است. با گسترش آگاهی بشر نسبت به چالش های استفاده از انرژی های تجدیدناپذیر، تأمین نیازهای بشری در زمینه انرژی از طریق انرژی های پاک مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. انرژی زمین گرمایی به عنوان منبعی نامحدود، پاک، مطمئن و اقتصادی که در زمین تولید و ذخیره می شود، در جهت تأمین گرمایش و تولید نیرو مورد استفاده قرار گرفته و به دلیل عدم تولید یا تولید اندک گازهای گلخانه ای، یک انرژی پاک محسوب می گردد. نتایج مطالعه و بررسی حاضر نشان می دهد که استفاده از انرژی های زمین گرمایی اگر چه نسبت به انرژی حاصل از سوخت های فسیلی، پیامدهای زیست محیطی بسیار کمتری دارد ولی می تواند آلودگی هایی را در هوا، خاک، منابع آبی و غیره ایجاد کند. از مهم ترین نگرانی هایی که پیرامون ساخت نیروگاه های زمین گرمایی وجود دارد کاهش پایداری زمین در مناطق اطراف محل ساخت نیروگاه می باشد. پروژه های ژئوترمال باعث ایجاد گردوغبار، ورود آلاینده های CO, SO2, H2S, NOx به هوا، آلودگی صوتی، مخاطرات زمین شناسی، ورود برخی آلاینده ها به منابع آب های سطحی و زیرزمینی می گردد. آب خارج شده از زمین همچنین حاوی میزان کمی از عناصر سمی مانند جیوه، آرسنیک، آنتیموان و... نیز خواهد بود. سیال مورد استفاده در نیروگاه های زمین گرمایی دارای خاصیت خورندگی در فلزات نیز می باشد.

انرژی زمین گرمایی، اثرات زیست محیطی، انرژی های تجدیدپذیر، انرژی های پاک