ارزیابی روش های ژئوشیمیایی در تعیین میزان آلودگی خاک به فلزات سنگین

امروزه آلودگی خاک و ارزیابی آن به عنوان یک خطر زیست محیطی بسیاری از کشورها را با مشکل مواجه کرده است. برای ارزیابی خطر زیست محیطی، تمایز صحیح بین مقدار فلز کمیاب طبیعی و انسان زاد در خاک ها، بسیار ضروری است. روش های بسیاری برای تفاوت قائل شدن بین مقادیر عنصر کمیاب طبیعی با انسان زاد وجود دارد ولی هیچ چارچوب رایج مورد قبولی برای ارزیابی آلودگی خاک به عنوان یک منبع وجود ندارد. مطالعات مختلفی به منظور مقایسه روش های مختلف برای نشان دادن منشاء فلزات کمیاب در خاک انجام شده است. ولی تعداد روش های ارزیابی دقیق، کم می باشد. این مطالعه به بررسی روش های ژئوشیمیایی به منظور تمایز بین مقادیر عناصر کمیاب انسان زاد و مقادیر طبیعی، می پردازد. برای این منظور، استخراج ترتیبی (SE) ، روابط ژئوشیمیایی (GR) ، فاکتورهای غنی شدگی (EFs)، موازنه های نیمرخ خاک (SPB) و نقشه برداری ژئوشیمیایی (GM) مورد بررسی قرار گرفته اند. روش های درون جایگاهی از جمله EF و SPB که عامل چگالی کلی و محتوای سنگ را در نظر می گیرد، از فواید زیادی برخوردارند. به نظر می رسد که SPB قابل قبول ترین نیتجه برای هر جایگاه ویژه را به همراه می آورد که فراهم آورنده تعداد زیادی فرضیات واقع بینانه و عدم قطعیت اندازه گیری داده های مورد نیاز منطقی است. این روش، مسئله لاینحل بین مدل و عدم قطعیت داده را مشخص تر می سازد. هرچه مدل پیشرفته تر و به شرایط واقعی نزدیک تر باشد، داده های بیشتری مورد نیاز بوده و عدم قطعیت داده ها افزایش می یابد.

Keywords:

روش های ژئوشیمیایی , سنجش آلودگی خاک , فلزات سنگین , خطرات زیست محیطی