رضوان قاسمی ذوالپیرانی - فارغ التحصیل رشته مهندسی محیط زیست دانشگاه گیلان

استان گیلان با داشتن 238000 هکتار اراضی زیر کشت برنج، رتبه دوم را در تولید این محصول در کشور داراست به طوری که سالانه به صورت میانگین در این استان، 1/040/610 تن شلتوک تولید می شود. اما آنچه حائز اهمیت است میزان تولید کاه و کلش در این استان می باشد که سالانه به طور میانگین 1/288/372 تن است و متاسفانه به شیوه درستی مدیریت نمی شود و در اغلب موارد، کشاورزان پس از برداشت محصول برنج، اقدام به سوزاندن کاه و کلش در مزارع خود می کنند که این عمل باعث تولید انواع آلاینده های خطرناک و سمی و بروز آلودگی شدید هوا و ایجاد ناراحتی و بیماری های تنفسی برای مردم استان می شود. بسیاری از کشاورزان گمان می کنند با سوزاندن کاه و کلش، آفت های به جا مانده در ساقه گیاه برنج نظیر کرم ساقه خوار را برای زراعت سال آینده از بین می برند. این در شرایطی است که تحقیقات صورت گرفته در این زمینه کاملا این ادعای کشاورزان را رد می کند و جالب اینکه با این کار، صدمات جبران ناپذیری بر خاک مزارع، هوا، انسان و در کل محیط زیست وارد می شود. در این تحقیق که به روش توصیفی تحلیلی بوده، آلاینده هایی که از سوزاندن کاه و کلش تولید می شوند، شناسایی و اثرات آنها بر محیط زیست و انسان مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته و سعی شده تا با بررسی تمامی دلایل موجود برای سوزاندن یا عدم سوزاندن کاه و کلش، راهکارهایی متناسب با شرایط منطقه برای کاهش و حذف این پدیده فصلی ارائه گردد تا انشاء الله در آینده ای نزدیک، دیگر شاهد سوزاندن کاه و کلش در استان گیلان نباشیم.

استان گیلان، کاه و کلش، سوزاندن، آلودگی هوا