ارزیابی جایگاه آلودگی صوتی در حقوق ایران

آلودگی صوتی از دیرباز برای بشر دغدغه بوده و هست. هدف از این پژوهش، تحلیل و ارزیابی قوانین و متون حقوقی کشور ایران در باب آلودگی صوتی می باشد. ضرورت توجه به این مساله نیز در باب اهمیت روزافزونی می باشد که آلودگی صوتی ومشکلات ناشی از آن در زندگی روزمره ایجاد می کنند. با توجه به کمبودهای قانونی و خلاء حقوقی در این زمینه در کشور ایران، بهترین راه حل در تجمیع قوانین مربوط به آلودگی صوتی و تجدیدنظر در آیین نامه جلوگیری از آلودگی صوتی و پرکردن شکاف های موجود در این آیین نامه است. البته نظارت بر اجرای این قوانین و داشتن ضمانت اجراهای موثر درکنار اطلاع رسانی و آگاهی عمومی می تواند به بهبود وضعیت آلودگی صوتی به خصوص در کلان شهرها منجر شود. در این پژوهش از روش کتابخانه ای، مبتنی بر فیش برداری از منابع مکتوب و اینترنتی استفاده گردیده است.

Keywords:

آلودگی صوتی , آیین نامه نحوه جلوگیری از آلودگی صوتی , شورای عالی محیط زیست