بررسی توزیع فضایی- مکانی کاربری خدمات درمانی با استفاده از سیستم GIS (مورد مطالعاتی: بیمارستان های شهر کرمان)

افزایش سریع جمعیت شهرهای ایران به خصوص شهرهای بزرگ موجب افزایش تقاضا برای خدمات و کالاهای عمومی شده است. این افزایش جمعیت باعث بروز مشکلاتی در تأمین خدمات برای این افراد می شود. در اغلب شهرها عدم تخصیص متناسب فضا و جایایی بهینه عناصر خدماتی و کالبدی شهر، به ویژه مراکز درمانی (بیمارستان) و تعداد عوامل مؤثر در مکان یابی این مراکز، افزایش روزافزون مشکلات شهری و شهروندان را به دنبال داشته است و دارد لزوم برنامه ریزی برای این مراکز تجمع انسانی یعنی شهرها بیش از پیش احساس می شود. و این امر به دلیل ن بود نظام مدون و دقیق برنامه ریزی در اکثر شهرهای ایران مشکلات فراوانی را به وجودآورده است، که از مهمترین آنها کاهش سرانه کاربری های مختلف در شهر می باشد. مکان های درمانی یکی از کاربریهای اساسی است که تخصیص فضا به این کاربری از موضوعا مهم برنامه ریزان و برنامه ریزی شهری می باشد. به دلیل حساسیت این کاربری و ارتباط م ستقیم آن با خانواده ها، نحوه تخصیص فضا، جانمایی بهینه برای کاربری درمانی از اهمیت زیاد برخوردار است. شهر کرمان به عنوان مرکز استان و یکی از کلان های شهریهای جنوب کشور به علت تراکم بالا جمعیت، ترافیک، عدم دسترسی مناسب، کمبود زمین عدم توزیع مناسب فضای مکانی کاربری های درمانی اینبررسی را ضروری تر ساخته است. هدف پژوهش حاضر بررسی نحوه توزیع فاضیی- مکانی مراکز درمانی (بیمارستان ها) و مشخص کردن نواحی محروم از این خدمات شهر کرمان با توجه به استانداردها و ضوابط مکان یابی می باشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، جمع آوری اطلاعات به روش میدانی، با استفاده از GPS، تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزارهای Excel, GIS صورت گرفته. نتایج بدست آمده نشان می دهد که توزیع فضایی و مکانی مراکز درمانی در سطح شهر کرمان برخلاف دیگر مراکز خدمات شهری تابعیت کمتری از قوانین طبقه بندی شهری یعنی محله، ناحیه ... دارد و به طور کلی منطقه یک شهری د ارای وضعیت مطلوب و دیگر مناطق شهر با کمبود روبرو می باشند.

Keywords:

توزیع فضایی و مکانی , سیستم اطلاعات جغرافیایی , بیمارستان , شهر کرمان