خضر شمسی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد سمنان

تشدید شهرنشینی بعد ازا نقلاب صنعتی و ا دامه این روند در نیمه دوم قرن بیستم و ابتدای هزاره سوم، طبقه بندی های اجتماعی را به شیوه ای نو امااسف بار مطرح کرده است. افزایش جمعیت شهرنشین باعث گردید که در یک جدال نابرابر، قشر ضعیف اقتصادی جامعه به حاشیه رانده شده و زمینه های خدشه دار شدن اصل عدالت اجتماعی، به لحاظ بهره مندی از امکانات و خدمات شهری فراهم گردد. در همین راستا برای سنجش میزان رضایت ساکنان محلات غیررسمی از خدمات ارائه شده و مدییت شهری، محله مسجد حضرت اسماعیل پیرانشهر به عنوان نمونه، انتخاب گردیده است. روش تحقیق در این پژوهش پیمایی بوده از روش کتابخانه ای (اسنادی) استفاده شده است. شیوه نمونه گیری به روش سیستماتی است که به ثورت پرسشگری در بین 70 نفر از سرپرستان خانوارد ساکن در محله مورد مطالعه انجام گرفته است. این تحقیق دارای 1 فرضیه اصلی 4 فرضیه فرعی می باشد که فرضیه اصلی و 2 مورد از فرضیه های فرعی در راستای تأئید فرضیه اصلی تأئید شده اند که در نهایت فرضیه اصلی با دو فرضیه فرعی تأئید شده و خود فرضیه نیز به عنوان یک فرضیه مستقل به اثبات رسید. نتایج حاکی از آن است که این مهاجران و پناه جویان غریب جهت بهره مندی از همه امکانات شهر در این محله پناه جسته اند. و گرنه کمبودهای اساسی محله از نظر دارا بودن خدمات شهری، فقط امیددست یابی به یک زندگی بهتر را نوید می دهد. و عدم رضایت حداکثری ساکنین از مدیران شهری؛ طبق آمارهای منتجاز پرسشنامه، نشان از ناهنجاری قابل ملاحظه ای در سیستم مدیریت شهری این محلات دارد و در نهایت این خود دلیل محکمی بر ناتوانی مدیریت شهری و سازمان های متولی جهت ساماندهی و توانمندسازی این محله است.

اسکان غیررسمی، مدیریت شهری، دسترسی به خدمات شهری، ساماندهی، پیرانشهر، محله مسجد حضرت اسماعیل