گردشگی در چابهار، فرصتی برای توسعه پایدار (با تأکید بر ژئوتوریسم)

گردشگری یکی از بزرگترین و سودآورترین صنایع در جهان محسوب می شود و در بسیاری از کشورها به عنوان راهبرد توسعه مورد استفاده قرار می گیرد.این صنعت در کنار منافع و مزایایی که برای م قاصد داراست مانند خیلی از مقوله های دیگر برخی تبعات و آثار منفی را نیز به دنبال دارد. به طور کلی از دهه هشتاد برخی از پیامدهای زیست محیطی، اجتماعی و فرهنگی نامطلوب گردشگری شناسایی گردید و توجه اذهان به سوی گردشگری پایدار معطوف گردید. گردشگری پایدار برای حقوق دیگران، به خصوص آیندگان، در جهت بهره مندی مادی و معنوی از این نعمت های خدادادی احترام بسیاری قائل است. ژئوتوریسم یکی از اشکال گردشگری پایدار می باشد که بر جاذبه های زمین شناسی تأکید دارد. ایران با برخورداری از پتانسیل های طبیعی بی نظیر و همچنین جاذبه های تاریخی و فرهنگی بسیار زیاد، مستعد توسعه صنعت ژئوتئریسم می باشد. منطقه جابهار در ایران نیز جزء مناطقی است که مملو از جاذبه های بی نظیر و کم نظیر طبیعی و تاریخی است. در این مقاله بر آنیم تا به معرفی جاذبه های منحصر بفرد منطقه چابهار بپردازیم و سپس قابلیت های آن را برای توسعه گردشگری پایدار با تأید بر ژئوتوریسم بررسی کنیم.

Keywords:

ژئوتوریسم , توسعه پایدار , گردشگری پایدار , چابهار , کوه های مریخی (مینیاتوری) , گل فشان ها