نگار فیروزه - کارشناس ارشد پژوهش علوم اجتماعی دانشگاه شهید بهشتی

یکی از رویکردهای جدید برای تأمین رضایت و امنیت بیشتر زنان در فضاهای شهری، توسل به جداسازی زنان و مردان در فضاهای عمومی و ایجاد تسهیلات و خدمات اختصاصی برای آنان است. یکی از این امکانات و فضای خاص زنان در شهرها، ایجاد پارک زنان است که با انگیزه ایجاد تنوع بیشتر در امکانات عمومی و افزایش حق انتخب بیشتر برای زنان بوجود آمده است. پارک زنان یا بهشت مادران تهران، مصداقی از این موضوع می باشد که لازم است با آگاهی از علل و پیامدهای احداث پارک زنان به عنوان یک فضای خاص شهری، برای ارتفاء سطح کیفی و کمی این گونه پارکها، در آینده بهره گرفت. بنابراین مقاله حاضر، به طور کلی، به بررسی علل و پیامدهای احداث پارک بانوان (بهشت مادران) تهران می پردازد. روش تحقیق حاضر، از نوع پیمایشی بوده و بیشتر جنبه توصیفی دارد. ابزار جمع آوری داده ها (پرسشنامه)، پس از انجام مطالعات نظری، در حوزه های معماری و شهرسازی، جامعه شناسی شهری و دیدگاههای فمینیستی، تدوین گردیده است. نمونه آماری مطالعه حاضر، 50 نفر از دختران و زنان بالای 18 سال است که به صورت تصادفی انتخاب گردیده اند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که پاسخگویان، استفاده از هوای پاک، حفظ سلامتی و تندرستی، درامان بودن از نگاه مردان، آزادی در پوشش، را به عنوان مهمترین عوامل استقبال از پارک، شناخت توانائیها و استعدادها، ایجاد زمینه مشارکت در فعالیتهای گروهی، کارآفرینی، همبستگی و وفاق میان زنان، را از پیامدهای مثبت و در نهایت برانگینختن حس کنجکاوی مردان را از پیامدهای منفی احداث چنین پارکهایی می دانند. از سوی دیگر میان متغیرهای نزدیکی محل سکونت به پارک و تعداد دفعات رفتن به پارک، رابطه معناداری وجود دارد. همچنین میان متغیرهای گرایش فمینیسیتی و تعداد دفعات رفتن به پارک، رابطه معناداری وجود ندارد. سنجش میازن رضایت زنان از شرایط کلیشان در جامعه نیز نشان دهنده رضایت کم آنها است که این موضوع در بعد اقتصادی و سیاسی بیشتر به چشم می خورد.

فضای سبز شهری، پارک زنان، نیازها، فمینیسم، تفکیک جنسیتی