بازشناختی از معماری مدرسه علوم دینی یزد با بهره مندی از حضور طبیعت در معماری پایدار (بررسی موردی: معماری مدرسه مصلای یزد)

آنچه در گستره معماری ایران نمایانگر پیوند علم و دین در برپایی بناهای عام المنفعه بوده، ساخت مدارس علوم دینی است. مدارس علوم دینی که مروج فرهنگ اسلامی ایرانی بوده است توانسته طی قرون متمادی علاوه بر ایجاد پایگاه علمی، در تداوم و بسترسازی برای پیاده ساختن سنتهای الهی و نیز مدیریت فرهنگی جامعه تأثیر گذار و آن را راهبری نماید. مدارس ع لوم دینی به عنوان یکی از کانون های علمی در گذشته توانسته با پرورش عالمان و دانمشندانی بنام در حوزه های متفاوت علوم نقش مؤثری در پایداری فرهنگ اسلامی ایفا نماید. مدرسه مصلا بعنوان یکی از قطب های علمی که در دوره صفویه بنا شده و در مجموعه بازارها نیز بافت تاریخی یزد قرار دارد چنین رسالتی را انجام می دهد. در این تحقیق سعی گردیده، نقش همزیستی با طبیعت در معماری مدرسه که در مدرسه مصلای یزد از طریق فضای گودال باغچه شکل یافته است مورد واکاوی قرار گیرد. در پژوهش حاضر، روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده است. نتیجه حاصل از این پژوهش مشخص می سازد؛ حضور طبیعت با ایجاد گودال باغچه در معماری مدرسه ظرفیت ها و قابلیت های ذاتی فضا را افزایش داده و از آن می توان در حفظ و زنده سازی ارزشهای فرهنگی تاریخی بعنوان یکی از معیارهای پایداری معماری بومی بهره گرفت.

Keywords:

معماری بومی , یزد , بافت تاریخی , مدرسه ی مصلا , گودال باغچه