فروغ الزمان لیمویی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا دانشگاه پیام نور اصفهان
حسن محبت کار - دانشیار دانشگاه اصفهان

در سالهای اخیر روند رو به رشد مصرف انرژی، پدیده بحران انرژی را در جهان بوجود آورده است. افزایش تقاضا برای سوخت های فسیلی و قیمت بالای آنها موجب شده است که توجه زیادی به منابع آنرژی تجدیدپذیر صورت گیرد. یکی از این منابع تجدید پذیر بیوگاز می باشد که از پسماندهای دامی، کشاورزی، شهری و صنعتی قابل استحصال است. انرژی زیست توده شامل انرژی تولیدی از کلیه ی ضایعات حاصل از موجودات زنده می باشد و بعد از انرژی خورشیدی بالاترین پتانسیل انرژی را دارا می باشد و در حال حضر با توجه به مزایای ویژه ای نظیر مزایای اقتصادی، محیط زیستی، پراکندگی و دسترسی آسان، بالاترین سهم را در میان تجدیدپذیرها به خود اختصاص داده است. استفاده از زیست توده به عنوان یک منبع انرژی نه تنها به دلایل اقتصادی بلکه به دلیل زیست محیطی نیز جذاب بوده و از طرفی آن را عامل تسریع در رسیدن به توسعه پایدار می دانند. از موارد شایان توجه در مورد این منبع انرژی می توان به قابلیت عرضه آن در سه شکل گازی، مایع و جامد و نیز قابلیت ذخیره سازی گسترده، رفع آلودگیهای مضاعف و گستردگی کاربردها نظیر کاربردهای نیروگاهی، حمل و نقل و تولید حرارت اشاره نمود. ضمناً ا ین منبع تنها منبع انرژی تجدید پذیر است که در کنار هیدروژن می تواند به عنوان سوخت در خودروها نیز استفاده شود. همچنین میزان نشر مواد آلاینده ی ناشی از احتراق زیست توده معمولاً کمتر از سوختهای فسیلی است و بهره برداری تجاری از زیست توده می تواند مشکلات مربوط به انهدام ضایعات و زباله در سایر صنایع از جمله جنگلداری و تولیدات چوب، فراورده ی مواد غذایی و بخصصو ضایعات جامد شهری در مراکز شهری را حذف نموده و یا کاهش دهد. بشر در آینده نه چندان دور با دو بحران بزرگ روبرو خواهد بود؛ یکی آلودگی محیط زیست در اثر احتراق سوخت فسیلی و دیگری شتاب فزاینده در جهت به پایان بردن این منابع است. امروزه گازهای گوناگون و مفیدی برای سوخت وجود دارند که بیش از سه نوع آن در جهان استفاده می شود. این سه نوع عبارتند از: گاز مایع که از آن برای سوخت سیلندر استفاده می شود. نوع دوم، گاز طبیعی است که از دو منبع عمده منابع گاز مستقل و گاز همراه (گاز حاصل از تفکیک نفت خام) تأمین می شود و نوع سوم بیوگاز است.

سوخت های فسیلی، توسعه پایدار، انرژی تجدید پذیر، مواد آلاینده، بیوگاز