پریسا محققی - پژوهشگر و دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
حسین حسن پور - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
میثم صابری دوست - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری واحد علوم و تحقیقات تهران

کاربری های شهری به عنوان ستون و چارچوب اصلی شهر محسوب می شوند تا حدی که شهرها را با عملکرد ها و خدمات چگونگی استقرار آنها می سنجند. از بین کاربری های شهری فضاهای سبز در شهرها، بویژه در شهرها ی بزرگ و صنعتی، دارای عملکردهای مختلفی می باشند. فضای سبز از یک سو موجب بهبود وضعیت زیست محیطی شهرها می شود و از سوی دیگر شرایط مناسبی را برای گذران اوقات فراغت شهروندان مهیا می کند. در بسیاری از شهرها کاربریهای عمومی به دلایلی جون تراکم بالای جمعیت، عدم انتظام در استقرار و مکان گزینی و عدم توجه به شعاع دسترسی و آستانه های جمعیتی قادر به ارائه خدمات مطلوب به شهروندان نمی باشند. این موضوع در شهرهای بزرگ و بویژه برای کاربری هایی نظیر فضای سبز (پارکهای درون شهری) از نمود بیشتری برخوردار است. در حالیکه اهمیت فضای سبز شهری تا بدان ح د است که امروزه وجود این کاربری به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع به حساب می آید. در بررسی و ارزیابی فضای سبز شهری به بررسی فضای سبز (پارکهای درون شهری) منطقه مورد مطالعه (منطقه 18 شهرداری تهران پرداخته شده تا چگونگی توزیع و پراکندگی این نوع کاربری در سطح محدوده مورد بررسی قرار گرفته و با تجزیه و تحلیل داده ها و استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS و نتایج حاصله از این سیستم و پژوهش بتوان به ارائه پیشنهاداتی جهت تعیین نواحی محروم در زمینه استفاده از امکانات و تسهیلات عمومی (پارکها) و متوجه ساختن مسئولین و دست اندرکاران به لزوم توجه به مکان یابی و توزیع و پراکندگی مناسب فضای سبز (پارکهای درون شهری) در سطح منطقه اقدام نمود.

پارکهای درون شهری، کاربری شهری، فضای سبز، منطقه 18 تهران، GIS