حسین حسینی خواه - پژوهشگر دوره ی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه اصفهان، ایران

پس از ناکارآمدی طرح های جامع، سازمان ائتلاف شهرها در 1999 راهبرد جدیدی را تحت عنوان استراتژی توسعه شهری، وارد ادبیات برنامه ریزی شهری معاصر کرد. هدف این مهم تقویت مشارکت اجتماعی شهروندان، بهبود کیفیت زندگی، افزایش رفاه انسانی و توانمند سازی محلات و غیره، در قالب چهار فاکتور شهر قابل زندگی، شهر بانکی، شهر رقابتی و مدیریت و حکمرانی خوب شهری می باشد. پژوهش حاضر با هدف استراتژی توسعه شهری با تأکید بر توانمند سازی محله اکبرآباد یزد می باشد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که محله اکبرآباد شهر یزد که یکی از محلات قدیمی شهر یزد می باشد با چالش ها و مشکلات زیادی روبرو هست، در صورتی که این مشکلات که از مهمترین آنها می توان به وضعیت نامناسب و در حال تخریب کاربری ها، نفوذناپذیری بدکوجه ها و معابر، از بین رفتن هویت محله ای، و غیره اشاره کرد، تا حدودی بهبود پیدا کنند، باعث بالا رفتن کیفیت زندگی، افزایش رضایت مندی شهروندان، افزایش تعلق خاطر افراد به محله و توسعه مدیریت شهری خواهد شد. و ا ین مهم در صورتی تحقق پیدا می کند که به برنامه ریزی توسعه شهری از پائین به بالا (برنامه ریزی محله محور) توجه شود.

استراتژی توسعه شهری، توانمندسازی محلات، محله اکبر آباد