استراتژی توسعه شهری (CDS) و شهرنشینی پایدار در کشورهای در حال توسعه

با آشکار شدن آثار و پیامدهای نامطلوب اجرای طرح های شهرسازی که بدون نگرش راهبردی و جامع تهیه گردیده بود، ضرورت ایجاد تغییراتی در فرایندها و روشهای تهیه طرح های توسعه شهری با تأکید بر نگرش بلند مدت و راهبردی و نیز نگرش اجرایی در کوتاه مدت (برنامه ریزی تدریجی و گام به گام) ایجاد گردید. از طرفی با مطرح شدن مفاهیم و اصول توسعه پایدار، و لزوم توسعه متعادل و متوازن در ه مه ابعاد، دیدگاه های جدیدی در تهیه طرح های توسع شهری مورد توجه قرار گرفت که با استفاده از مطالعات و تحلیل های کارآمد، مسیر حرکت به سوی توسعه پایدار شهری را هموارتر می سازد. یکی از طرح های توسعه شهری که بر اساس رویکردهای نوین توسعه (توسعه پایدار) وارد ادبیات برنامه ریزی شهری معاصر شد، رویکرد استراتژی توسعه شهری (CDS)، می باشد. طرح استراتژی توسعه شهری (CDS)، اساساً بر رشد اقتصادی شهرها تأکید داشته و با شناسایی و بکارگیری پنانسیل ها و امکانات بالقوه اقتصادی شهر، مبنای برای توسعه در سایر جوانب نیز فراهم می نماید. در بخش قابل توجهی از کشورهای در حال توسعه، استراتژی توسعه شهری رویکرد جدیدی از برنامه ریزی شهری است و نقش مهمی برای حفظ پایداری در این کشورها دارد و این موفقیت در سطوح مختلف بر اساس تعاریف مختلف از CDS متفاوت است. با انتخاب تعاریف متافوتی که از CDS شده است، هدف پژوهش حاضر تحلیل تطبیقی سه متولی اصلی استراتژی توسعه شهری است. این مقاله این تعاریف را مقایسه و مطالعه می کند و همچنین ابعاد پایداری که سازمان ائتلاف شهرها، سازمان سوکنت گاهها انسانی ملل متحد و بانک جهانی مطرح کرده اند، مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

Keywords:

استراتژی توسعه شهری , توسعه پایدار , کشورهای در حال توسعه