اسکان غیررسمی چالشی برای رسیدن به توسعه پایدار (نمونه موردی: محله اسلام آباد منطقه 2 تهران)

اسکان غیررسمی فضای خاصی از زندگی شهری است که در تمامی یا برخی جهات کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، حقوقی و تحولات تاریخی با فضاهای مجاور خود تفاوت فاحشی دارد. در تئوری های جدید برنامه ریزی شهری بر نقش مردم درامور شهر و همچنین بر لزوم مشارکت در مداخله در شهرها تأکید شده است. توانمندسازی نوعی نگرش به اسکان غیررسمی است که د ر ان دولت ها کوشش می کنند به جای طرز نگرشی مقابله و تخریب محیطی توانمند تحت شرایطی که مردم ساکن در محلات با استفاده از منابع تحت مالکیت خود و تولیدشان بتوانند راه حل هایی محلی برای مشکلات مسکن و سرپناه خود پیدا کنند. یکی از بافت های غیررسمی و ارگانیک حاشیه رود دره اوین- درکه (اسلام آباد) می باشد. این مقاله با پرداختن به مفاهیم اسکان غیررسمی و توسعه پایدار و نگرش های برخورد با اسکان غیررسمی پرداخته و با شناخت و بررسی چالش هایی که محله اسلام آباد برای رسیدن بهاهداف توسعه پایدار با آن روبرو است پرداخته است. از چالش هایی که با آن روبرو است ویژگی های اجتماعی، کالبدی و اقتصادی که به روش توصیفی- تحلیلی پرداخته و سپس به ارائه راهکارهایی می پردازد که با توجه به توانمند سازی و فراهم نمودن فرصتهای شغلی و از میان برداشتن موانع کالبدی می باشد.

Keywords:

اسکان غیررسمی , توسعه پایدار , چالش های توسعه , توانمندسازی , محله اسلام آباد