علی بامداد - پژوهشگر دوره دکتری مرمت و احیاء ابنیه تاریخی، دانشگاه هنر اصفهان، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس، گروه معماری، فارس، ای
زهرا ولی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس، گروه معماری، فارس، ایران
نجمه عابدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس، گروه معماری، فارس، ایران
طاهره شیبانیان - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات یاسوج، گروه معماری، فارس، ایران

حرم مطهر شاه چراغ (ع) سومین حرم اهل بیت در جنوب ایران است. اولین بنای آتان در زمان عضدالدوله دیلمی ساخته شده و در سال 744 هجری قمری توسط تاشی خاتون مادر شاه اسحاق بن محمود، مرمت و تکمیل شده است. این بنا شامل آستان احمدی و محمدی است. بنای آستان یکی از مهمترین زیارتگاه های مشتمل بر صحن، ایوان، گنبد و مناره بوده و چیدمان عناصر معاری ایرانی در قسمت های مختلف آن به چشم می خورد. آستان احمدی، در دوره های مختلف تاریخی، مرمت و عناصر معماری به آن اضافه یا کاسته شده است. با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، اطلاعات میدانی، آرشیو آستان و عکس های قدیمی به این مهم پی برده شد که در جایگاه کنونی حوض در صحن مطهر تا حدفاصل سقاخانه، در دوره قاجاریه المان برج ساعتی معروف به ضل السلطان قرار داشته که به دلیل توسعه حرم در اوایل دوره پهلوی تخری بشده است. با توجه به اینکه اینالمان ریشه در خاطرات شیراز قدیم دارد، لزوم بازشناسی مجدد آن و نیز پیشنهاد بازسازی و احیاء آن جهت یادآوری در حریم آستان احمدی و محمدی قدیم آشکار می شود.

شیراز، شاهچراغ، برج ساعت، ظل السلطان، دوره قاجاریه