ظعفر آقایاری - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی، دانشگاه علامه طباطبائی تهران

شهرنشینی اگرچه باعث رفاه و راحتی انسان ها شده، لیکن گرفتاری هایی را نیز به دنبال داشته است، به طوری که هرچه جمعیت شهرها بیشتر می شود، به همان نسبت مشکلات شهری نیز بیشتر می شود. با توسعه و گسترش شهر و حومه مردم از طبیعت دورتر شده اند. تراکم بیش از حد جمعیت امر نظافت را مشکل تر کرده و آلودگی های محیط زیست را به مراتب بالا برده است. توسع و گسترش فضای سبز با توجه به گسترش روزافزون جمعیت و ساخت و سازهای شهری و نیاز ضروری انسان هابه فاضی سبز برای ایجاد تعادل اجتماعی، جسمانی و روحی، امری مهم و حیاتی به شمار می آید. در کشوری مثل ایران که بیشتر مناطق آن در کمربند خشک جهان واقع شده، شهرها برای مقابله با آلودگی های صوتی و هوا، همچنینکاهش استرس های محیطی بیشتر از هر نقطه ی دیگری به فضای سبز نیاز دارند. فضای سبز مناسب در شهرها یکی ازعوامل مؤثر در کاهش این اثرها هستند و به ویژه در ارتباط با گردوغبار و آلوگی های هوا، فضای سبز شبه جنگلی، ریه های تنفس شهرها به شمار می روند. مهمترین تأثیر فضای سبز در شهرها تعدیل دما، افزایش رطوبت نسبی، طلافت هوا و جذب گردوغبار است. دیگر تأثیرات فضای سبز در شهرها نقش نسبی دارند. به طور کلی وجود فضاهای سبز و تأثیر آنها در شهرها اجتناب ناپذیر است، به طوری که بدون آن ممکن نیست شهرها پایدار باقی بمانند. از آنجایی که یکی از ارکان توسعه پایدار شهری، فضاهای سبز و کاهش منابع آلاینده می باشد، لذا توجه تام به این مقوله در قالب برنامه های شهری امری ضروری به نظر می رسد. رسد، نقش، روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی است و برای گردآوری یافته ها از منابع کتابخانه ای- اسنادی استفاده شده است. در این تحقیق کلیه عملکردها و نقشه های فضای سبز در محیط زیست شهرها و رسیدن به شهری مطلوب بررسی شده است و نتیجه اینه فضاهای سبز یکی از موضوعات مهم برای رسیدن به توسعه پایدار شهری است.

شهرنشینی، محیط زیست، فضای سبز، آلودگی های صوتی و هوا، گردوغبار، توسعه پایدار