نشانه شناسی در منظر شهرهای ایرانی- اسلامی: نمونه موردی شهر دزفول

شهرهای کهن ایران به زیباترین وجه بیانگر هویت کالبدی و بصری برای درک کارکردهایشان بوده اند؛ لیکن ا مروزه سیمای بیرونی عناصر شهرهای معاصر انعکاس دهنده هویت ساکنان آنها نیست و چنین به نظر می رسد که هیچ تلاش آگاهانه و هدفداری به منظور هویت بخشی به آنها صورت نپذیرفته است. در این شهرها، بسیاری از نشان ها و نمادهای هویت فرهنگی یا به کلی از بین رفته اند و یا به شدت کمرنگ شده اند و کاربرد این علائم بر پیشانی تعداد اندکی از بناها، تنها تلاشی انفرادی از سوی معدودی از کارفرمایان و معماران و یا گاه صرفاً تقلیدی ناموزن است. در این مقاله سعی شده با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی- تفسیری و بهره مندی از شیوه گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی، ا بتدا مفهوم نشانه در شهر را بیان کرده؛ آنها را در شهر دزفول بیابد و سپس تجزیه و تحلیل نماید. سوال مقاله: آیا امروزه هویت و فرهنگ ایرانی- اسلامی به کمک نشانه های شهر به خوبی بیان شده است؟ آیا امروزه هویت و فرهنگ ایرانی – اسلامی به کمک نشان های شهر به خوبی بیان شده اس؟ و فرضیه ای که در این راستا بیان می شود این است که: نشانه ها و نمادهای به جامانده از گذشته مانند پل ها ، مساجد و ... که در گذشته برای رفع نیازها ساخته شده اند و امروزه به نماد شهری بدل گشته اند، می توانند به خوبی هویت ایرانی- اسلامی را بیان ک نند اما بناها و تندیس های امروزه به نوعی رفع تکلیف طراحان محسوب می شوند.

Keywords:

نشانه , هویت , شهر ایرانی , شهر اسلامی , دزفول