سمیه آقاعلیخانی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

صنعت گردشگری به عنوان زمینه و گستره ی مؤثری در توسعه اقتصادی- اجتماعی مناطق مطرح می باشد. شهرها به عنوان نماد اصلی درجه ای از تکامل اجتماعی انسانها در بردارنده مراکز مهم اقتصادی- علمی- تفریحی- پزشکی و غیره بوده و افزون بر این، از جاذبه های طبیعی و م یراث فرهنگی نیز بهره مند بوده اند، به همین دلیل مهمترین کانونهای جذب گردشگر هستند. در این راستا گردشگری پایدار به عنوان یک راهکار و الگوی ماندگار با دیدگاهی بلند مدت در برنامه ریزی شهری می تواند جوامع را به سوی توسعه پایدار هدایت نموده و با وجود برآورده ساختن نیازهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، تفریحی برای نسل امروز در جهت حفظ و نگهداری منابع تجدید ناپذیر منابع آب و خاک و سایر نعمات الهی برای نسل های فردا بسیار مؤثر عمل کند. چرا که بیشترین سهم توسعه گردشگری متکی بر جاذبه ها و فعالیت های مربوط به محیط طبیعی، میراث تاریخی- فرهنگی مناطق گردشگری مربوط می شوند. هدف از این مقاله بررسی نقش گردشگری در توسعه پایدار شهری اصفهان می باد. روش استفاده شده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی مبتنی بر اطلاعات ارائه شده در اسناد و مدارک کتابخانه ای می باشد. نتاج بررسی ها نشان می دهد که اصفهان با توجه به موقعیت محیطی و جاذبه های تاریخی و مذهبی توانمندی های فراوانی در زمینه گسترش هر چه بیشتر صنعت گردشگری داشه که با سیاستگذاری های مناسب می توان با استفاده از این صنعت گامی مؤثر در زمینه توسعه پایدار شهری برداشت.

گردشگری، گردشگری شهری، توسعه پایدار، توسعه پایدار شهری، اصفهان