الهام بهنیا - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان، ایران
معصومه حافظ رضازاده - استادیار گروه رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان، ایران
غلامرضا میری - استادیار گروه رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان، ایران

تحقیق حاضر با هدف بررسی پیامدهای آپارتمان نشینی در شهر کرمان انجام گرفت. دراین مقاله سعی می شود تا چند عامل اجتماعی که در ایجاد مشکلات فرهنگی- اجتماعی زندگی آپارتمانی نقش دارند بررسی شود. در تعریف مشکلات فرهنگی- اجتماعی می توان گفت، با توجه به ساختار فرهنگی (مشخصه های روحی، عاطفی و مادی) متفاوتی که در میان گروههای مختلف اجتماعی وجوددارد، جمع شدن این گروهها در کنار همدیگر می تواند منجر به نوعی ناهماهنگی و عدم تعادل در جامعه شود. در نتیجه چنین شرایطی مسئله خاصی ایجاد می شود که آن را به مشکلات فرهنگی- اجتماعی تعبیر کرده اند. مهمترین این مشکلات؛ عدم مشارکت، ناسازگاری و فاصله اجتماعی ساکنان است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی است و هدف، شناسایی مشکلات فرهنگی- اجتماعی زندگی آپارتمانی و ارائه راهکارهایی مناسب برای بهبود روابط ا جتماعی ساکنان است. زیرا آپارتمان نشینی نیازمند تغییر برخی الگوهای رفتاری است، و تغییر در رفتار نیز نیازمند زمان و پرورش خاص است که همگام با آپارتمان سازی به پیش نمی رود.

آپارتمان، مشکلات فرهنگی- اجتماعی، بیگانگی اجتماعی، سازگاری اجتماعی، مشارکت اجتماعی