محمدمهدی حسین زاده - استادیار گروه جغرافیای طبیعی دانشگاه شهید بهشتی، تهران
فهیمه آزادی - دانشجوی کارشناسی ارشد ژئومورفولوژی دانشگاه شهید بهشتی تهران

فرسایش عامل اصلی از بین رفتن منابع طبیعی و خاک است، با توجه به اینکه هدرفت خاک به روش ای گوناگون به ضررهای مالی بسیار منجر می شود، لذا لازم است هر کشوری برنامه سراسری حافظت خاک را بر اساس اطلاعات دقیق و واقعی در باره شدت و م قدار فرسایش دنبال کند. در این تحقیق نیز سعی شده است شدت فرسایش خاک، مورد مطالعه قرار گیرد. مدل مورد استفاده در این تحقیق، مدل Fargas می باشد که در حوضه ی آبخیز کهمان با سطحی مدل 197/7 کیلومتر مربع واقع در شهرستان الشتر- استان لرستان اجرا شده است. مدل Fargas تنها دو عامل فرایش پذیری نوع سنگ و تراکم زهکشی را در هر واحد سنگی در نظر می گیرد. از مزایای مدل مورد استفاده در این تحقیق (Fargas) کم بودن عوامل و در دسترس بودن نقشه های مورد نیاز (زمین شناسی و توپوگرافی) می باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی فرسایش در منطقه ی مورد مطالعه می باشد. نتایج حاصل از این روش بر اساس مدل فارگاس نشان داد چهار کلاس فرسایش خیلی کم، متوسط، شدید و خیلی شدید در سطح حوضه وجود دارد. 22 درصد از سطح حوضه دارای شدت فرسایش خیلی شدید، 61 درصد از حوضه دارای شدت فرسایش شدید، 14 درصد فرسایش متوسط و 3 درصد نیز در طبقه با فرسایش خیلی کم قرار می گیرد.

حوضه آبخیز کهمان، شدت فرسایش، fargas