بررسی طرح ریزی کالبدی محله سنتی از دید زیباشناسی (مطالعه موردی: مرکز محله طاهر منصور درکاشان)

محله رکن اصلی کالبد شهری است و آینده تعادل زندگی اجتماعی در شهرها بستگی بسیار زیادی به حفظ واحد محله دارد. با وجود محله هاست که زندگی در بزرگترین شهرها می تواند دلپذیر و ا نسانی باشد. برعکس، بدون محله ها حتی شهری کوچک هم بزرگ و بی هویت به نظر می آید. (KULLAS 1997) محیط بهصری شهرها از طریق نظام پیچیده ای از نشانه ها، ویژگی هایاجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، جوامع خویش را به منصه ظهور می رسانند. در فرایند تعامل میان انسان و شهر، محیط بصری به مثابه فصل مشترک این دو، زمینه ادراک، شناخت و ارزیابی محیطی شهروندان و بازدیدکنندگان را فراهم می آورد. شهرهای برخوردار از محیط بصری مطلوب قادرند تا با وسعت بخشیدن به تجربه زیباشناختی شهروندان، موجبات ارتقای تصویر ذهنی جامعه از خویش و تقویت غرور مدنی آنان را فراهم ساخته و با اعتلا بخشیدن به وجهه شهر در سطح ملی و بین المللی، توان رقابتی شهر را برای جذب هر چه بیشتر سرمایه و اقشار خلاق تقویت نماید. و از آنجایی که ارتباط تنگاتنگی میان اشکال عینی و پس زمینه اندیشه ای طرح ریزی کالبدی وجود دارد، می توان با طرح مصداقهایی تا حدود زیادی از اشکال عینی به پس زمینه اندیشه ای و برعکس از پس زمینه اندیشه ای به وضعیت اشکال عینی پی برد. لذا در این مقاله سعی شده است تا ضمن شناختی روشن از یک محله تاریخی واقع در شهرستان کاشان به بررسی محیط بصری محله و طرح ریزی کالبدی آن از دید زیباشناسی پرداخت و بررسی کرد که چگونه می توان به فضایی در خور تعاملات بشری امروز با حفظ استخوانبندی ارزشمند بافت و خلق فضاهای شهری با توجه به بروز جلوه هایی از آداب و سنن اصیل مردم در انها پرداخت. و از جدول سوات برای تحلیل نمونه استفاده شده است. در این پژوهش علاوه بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی سفرنامه ها و نقشه ها، برداش های میدانی نیز انجام گرفته است.

Keywords:

محله سنتی , طرح ریزی کالبدی , زیباشناختی , بافت تاریخی , محله طاهر و منصور