ارزیابی کاربری اراضی شهر شاهدیه

رشد روزافزون شهرنشینی و توسعه برنامه ریزی نشده و افقی شهر، قرارگیری کاربری های نامتجانس در کنار هم و کمبود سطح سرانه کاربی های خدماتی و فضای سبز و ... از مشکلات عمده شهرهای امروزی است. برنامه ریزی کاربری اراضی هری به عنوان هسته اصلی برنامه ریزی شهری نقشی مهم در ساماندهی فضایی- مکانی شهرها ایفا می کند. مفهوم کاربری زمین، توزیع فضایی کارکردهای شهری است و کاربری های شهری نیز پاسخی به نیازهای شهروندان برای تأمین آمال و مقاصد گوناگون شهری می باشند. از اینرو با توجه به اهمیت موضوع، در این تحقیق چگونگی توزیع کمی، کیفی و فضایی کاربری ها در شهر شاهدیه به عنوان نمونه مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با درنظر گرفتن اهمیت و جایگاه کاربری های شهری و چگونگی توزیع فضایی آن در سطح شهر و با توجه به فرضیه های تحقیق و ماهیت آنها، از نظر روش، توصیفی- تحلیلی و ت طبیقی و از نظر ماهیت کاربردی- توسعه ای می باشد. روش تحقیق در این مقاله بر پایه مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و برداشت های م یدانی مبتنی بوده و در این راستا از کتاب ها، تحقیقات و مقالات نگاشته شده به زبان های فارسی و ا نگلیسی و نیز از سایت های مرتبط با موضوع استفاده شده و جهت برداشت های میدانی از نقشه هوایی با مقیاس 1:2000 شهر شاهدیه (عکس هوایی سال 1384، تبدیل به نقشه در سال 1387) استفاده شده است. این تحقیق نمودهای عینی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری در توسعه پایدار شهر شاهدیه را مورد ارزیابی و تحلیل قرار داده و نحوه انطباق یا عدم انطباق کاربری ها به لحاظ کمی با استانداردهای تعیین شده در ایران را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. نتایج این پژوهش در جهت دستیابی بهاهداف کلی؛ چون شناسایی کاربری های شهر شاهدیه، برآورد نیاز شهروندان و کاربری های شهری و تلاش برای رسیدن به توسعه اجتاعی جهت ایراد تصمیم گیری بهتر در برنامه ریزی های آینده شهر، سمت و سو دادن به کاربری ها و خدمات محیط زیستی در جهت بهره وری منطقی از زمین، هماهنگی بین فضا و مکان محیط زیست شهری و ا نسانی می باشد.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , کاربری اراضی شهری , شهر شاهدیه , توزیع فضایی , ارزیابی , استانداردهای کاربری زمین