سعیده حکیمی زاد - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی طراحی محیط زیست، دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
سینا رزاقی اصل - استادیار طراحی شهری، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
محمدمهدی غیابی - استادیار معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری

تنوع بخشی به منابع انرژی، توسعه پایدار و ایجاد امنیت انرژی؛ همچنین مشکلات زیست محیطی ناشی از مصرف سوخت های فسیلی از یک طرح و پاک و تجدید پذیر بودن منابع انرژی های نو از طرف دیگر باعث توجه جدی جهانیان به توسعه و گسترش استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و افزایش سهم این منابع در سبد انرژی جهانی شده است. مفهوم انرژی های تجدید پذیر مجموعه ای از جریان های انرژی و استفاده از آنها را شامل می شود که به استثنای موارد اندکی مانند انرژی زمین گرمایی از تابش نور خورشید ناشی می گردد. توسعه و گسترش انرژی های تجدید پذیر باعث کمک به تحقق اهداف توسعه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی کشور می شود که از عوامل اساسی در رسیدن به توسعه پایدار در هر کشوری هستند. در اینجا به بررسی فناوری های نوین که به صورت مستقیم از انرژی خورشید استفاده می کنند و در طراحی منظر و فضاهای شهری جدید و توسعه یافته مورد استفاده قرار می گیرند می پردازیم. این مقاله، در پی تبیین این گونه از فناوری های نوین در فضاهای شهری و چگونگی استفاده مفید بهینه از انها جهت ارتقای کیفیت و پایداری عرصه های عمومی شهرها می باشد. روش تحقیق استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و تحلیل محتواست که با بررسی نمونه های خارجی تکمیل شده ا ست. یافته های این پژوهش می تواند به عنوان پیشنهاداتی برای اقدامات آتی در راستای توسعه پایدار مورد نظر م دیران و مسئولان شهری قرار گیرد؛ همچنین استخراج این مشترکات از تجربیات جهانی، رهیافت های نظری و روش های کاربردی را برای معماران و طراح شهری به ارمغان خواهد آورد.

انرژی های تجدیدپذیر، سوخت های فسیلی، توسعه پایدار، طراحی منظر، فضاهای شهری