مهدی محبی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات سیستان و بلوچستان

توسعه متوازن و پایدار یکی از اساسی ترین اهداف طرح های توسعه می باشد. عدم توفیق طرح های توسعه، فقدان اولویت بندی صحیح در خصوص چالش های پیش روی توسعه شهر، روند برنامه ریزی ها در این شهر نتوانسته است به توسعه شهر بیانجامد، ناهماهنگی در تهیه طرح های توسعه شهری (طرح های جامع، تفصیلی، طرح های موضوعی سایر سازمان ها و ...) ناپایداری منابع مالی مدیریت شهری امروزه به امری بدیهی در مسائل مدیریت شهری تبدیل شده و در رفع معضلات شهرهای متوسط و کوچک ناکام بوده است و موجب مشکلات متعددی درنظام شهری ایران می شود که یکی از راه های رهایی از آن استفاده از رهیافت (CDS) می باشد. در این پژوهش شهر زابل بعنوان نمونه ای از شهرهای میانی از جنبه نظری و عملی، اقتصادی، زیرساختی و مدیریتی با توجه به قوتها، ضعفها، فرصتها و تهدیدهای موجود بر اساس شاخص های پایداری بررسی، سپس نتایج بدست آمده از مطالعات اسنادی، پرسشنامه و مصاحبه جمع آوری و طبقه بندی شده متغیرها وزن دهی گردیده و با استفاده از روش دلفی 2 مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد شهر زابل در وضعیت ناپایداری قرار داشته که عوامل طبیعی نیز وضعیت موجود را تشدید ک رده برای خروج از ان استفاده از راهکار و الگوی مشارکت در برنامه ریزی های توسعه شهری به همراه توانمندسازی، تحول ساختار شهرداری، تبیین راهبرد مدیریت یکپارچه شهری پیشنهاد و در انتها به ترسیم چشمانداز مطلوب شهر زابل پرداخته شده است.

طرح توسعه، توسعه پایدار و متوازن شهری، راهبرد توسعه شهر، شهر زابل