تحلیلی بر بررسی و شناخت نقش ضوابط و مقررات شهرسازی در تحقق توسعه پایدار شهری (نمونه مورد مطالعه: کلانشهر مشهد)

مجموعه تصمیمات مردم ساکن هر شهر، شکل آن شهر را می سازد. ولی باید شهر کنترل گردد، جون زندگی شهری با هرج و مرج و بدون سازوکارهای انتظام بخش و قابل اجرا رو به انحطاط خواهد رفت. بر همین اساس همه جوامع برای کنترل تصمیمات مردم و عملکرد صحیح و آسان نیاز به قوانین و مقررات دارند تا همان مردم با اطمینان زندگی کنند و به کار خود بپردازند و بدانند که از دیگران هم می توان انتظار پیروی از این مقرارت را داشت. ضوابط و مقررات شهرسازی، آن بخش از تصمیمات مردم را که بازتاب فضایی و کالبدی دارد، کنترل و هدایت می کند و قدر مسلم«توسعه پایدار» که مفهوم عدالت را در طول زمان و همچنین در عرض زمان در بردارد، می تواند به عنوان آرمان و مقصد نهایی این نوع از ضوابط و مقررات قرار گیرد. در واقع، اگر ضوابط و مقررات شهرسازی به نحو کارآمدی به منظور تحقق ا هداف و آرمان های توسعه پایدار تدوین شوند و در صورتی که به نحو کارآمدی هم به اجرا درآیند، تضمین کننده» شکل گیری نوعی سکونتگاه (شهر) با آرمان های توسعه پایدار خواهد بود. حال آنکه مطالعه انجام یافته در خصوص ضوابط و مقررات ملاک عمل کلان شهر مشهد با استفاده از روش های تحقیق گونه شناسی آرمانی و تحلیلی مقایسه ای، حاکی از آن است که از ضوابط و م قررات ملاک عمل فعلی کلان شهر مشهد، به دلیل عدم انطباق مطلوب این مقررات با ویژگی های بنیادی و تبعی گونه آرمانی پایدار (ضوابط و مقررات شهرسازی) ، نمی توان تحقق کامل اهداف و آرمان های شهرسازی و توسعه پایدار را انتظار داشت.

Keywords:

ضوابط و مقررات , شهرسازی , شهر پایدار , توسعه پایدار شهری , کلانشهر مشهد