بررسی نظام دسترسی سواره و پیاده در مراکز محلات شهر جدید بهارستان

در 3-2 دهه اخیر، در نتیجه اوج گیری و حاد شدن مشکلات شهری مانند آلودگی محیط، دشواری رفت و آمد، ناامنی راه های پیاده و شواره، افت کیفیت فضاهای شهری و افول ارزش های بصری، واکنش گسترده ای علیه سلطه حرکت موتوری و کاهش حرکات پیاده در جهان و از جمله شهرهای جدید به وجود آمده است. در این زمینه، بازیابی و تسوعه فضاهای پیاده و کنترل حرکت سواره به یکی از محورهای برنامه ریزی و طراحی شهری بدل شده. عدم وجود ساختار همپیوند در زیر سیستم ها (مراکز محلات) شهر جدید بهارستان. اگر چه در طرح تفصیلی یک پیاده راه پیوند دهنده این زیرساختارها می باشد اما بلحاظ استخوانبندی فضایی این ضعف در ساختار بچشم می خورد. تأمین مسیرهای حرکت پیاده در بخش های مختلف مرکز محله موجب حضور افراد در م رکز محله و پویایی فضاها می گردد، حضور انسان در فضا و فعالیت های گواگون که توسط او انجام می شود سرزندگی و نشاط در فضاهای محله ایجاد می کند. این حضور مستلزم کنترل حرکت سواره و تفکیک مسیرهای پیاده و سواره می باشد. این مقاله که از نوع کاربردی می باشد، پس از بررسی برخی مفاهیم و واژگان مرتبط با حرکت سواره و پیاده که از طریق اسناد و مدارک کتابخانه ای جمع آوری گردیده است، به بررسی ا بعاد گوناگون آن می پردازد. تا کیفیت های فضاهای پیاده سواره می تواند در اختیار شهروندان قرار دهد تبیین گردد. سپس با ا ستفاده از روش توصیفی- تحلیلی یک نمونه از مراکز محله در شهر جدید بهارستان مورد ارزیابی قرار گرفته و پس از بررسی نظام دسترسی سواره و پیاده در این فضا راهکارهایی جهت ارتقاء سطح کیفی مرکز محله در راستای دسترسی صحیح پیاده و سواره ارائه می گردد.

Keywords:

پیاده راه , حرکت پیاده , حرکت سواره , نظام عملکردی , شبکه حرکتی بهارستان