محمدرضا احمدنیا - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران
بهار حبیبیان - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران

هدف از این مقاله معرفی رویکردها و الزامات برنامه ریزان و طراحان برای دستیابی به یک شهر پایدار می باشد که در قالب تعریف توسعه پایدار، ملاحظات اصلی در دستیابی به توسعه پایداری شهری و فرآیندهای دستیابی به شهر پایدار با برنامه ریزی و در نهایت طراحی محلی بیان شده است. مقاله با استفاده از منابع کابخانه ای و به روش توصیفی- تحلیلی نوشته شده است و پس از بررسی مهمترین رئوس ملاحظات اقتاصدی، اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی در خصوص دستیابی به توسعه پایدار شهری و معرفی الگوهایی نظیر رشد هوشمند شهری بعنوان الگوهای شهرسازی نوین بر مبنای این اصول، این نتیجه حاصل شده است که تحقق شهر پایدار بدون توجه به ظرفیتهای موجود در هر شهر و محیط پیرامون آن و برنامه ریزی بلند مدت محقق نخواهد شد و پایداری شهری فارغ از همه نظریه های تئوریک زمانی محقق می شود که نیاز حیاتی تعادل شهروندان و محل سکونت آنها با محیط، فارغ از منافع گروههای خاص، در اولویت برنامه ریزان قرار گیرد و محور توسعه پایدار یعنی انسان و مشارکت وی جهت اجرای برناه های شهری به عنوان اولویت اصلی برنامه ریزی های آتی برای شهر لحاظ شود.

توسعه پایدار، برنامه ریزی شهری، طراحی شهری، شاخصهای پایداری، شهر پایدار