بررسی راهکارهایی در راستای بهینه سازی نماهای ساختامن های شهر تهران با توجه به تأثیر روانی آن بر شهروندان

از آنجا که مجال پرداختن به تمام عناصر شهری که به نوعی بیانگر سیمای شهر می باشند، در این مقاله نیست، تنها یکی از مهمترین این عناصر یعنی نمای ساختمان ها مورد بررسی قرار گرفته است و راهکاهایی در ایجاد هماهنگی در نمای ساختمان ها که در نقاط مختلف دنیا به کار رفته اند، عنوان شده است تا، از این طریق بتوان با سنجش و بحث در زمینه های گوناگون آن و بررسی چگونگی امکان اجرای آنها به نتایج قابل قبولی برای رفع این مشکل در شهر تهران رسید. ضعف طراحی در نمای ساختمان های شهر تهران، برای معماران و شهرسازان امروز به عنوان یکی معضل اجتماعی- روانی مطرح است. برای رفع این مشکل، شناخت کافی از دلایل به وجود آمدن آن از جمله: شرایط اقتصای، فرهنگ، اجتماعی، محدودیت های قانونی، آداب و رسوم و ... که در شهر تهران وجود د ارند، بسیار حائز اهمیت است تا بتوان آنها را با راهکارهای بررسی شده هماهنگ ساخت. ایجاد تحول ناگهانی در زیرساخت ها و شیوه هایی که به مرور جزئی از متدهای طراحی و شکل گیری نمای ساختامن ها شده اند، امکان پذیر نیست؛ اما می توان سعی در ایجاد تغییرات قابل توجهی نمود که ضمن تأثیرگذاری مطلوب، در شرایط فعلی نیز امکان اجرایشان وجود داشته باشد و به مرور ما را به نتیجه ی مطلوب نزدیک سازد. در انتهای مقاله پیشنهادی برای تأسیس یک مرکز قانونی شده است که امکان اجرای راهکارهای انتخابی را برای معماران و شهرسازان فراهم سازد و به دلایل کافی برای الزام وجود چنین مرکزی نیز اشاره شده است.

Keywords:

آشفتگی بصری نماهای ساختمانی , رابطه ی بین اضطراب شهروندان و محیط , تعادل و توازن , هماهنگی طرح و بستر , شلوغی و ا زدحام عناصر شهری