حسین سعیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات کرمان
عباس مسعودی - عضو هیئت علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
نیما جهان بین - عضو هیئت علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

پس از انقلاب صنعتی، دگرگونی هایی در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی حیات شهری حادث گردید که به تبع آن، فضای شهری نیز تغییراتی را به خود دید؛ لیکن تغیرات کالبدی، با ابعاد دیگر زندگی شهری در تعادل نبودند. در ایران، مداخلاتی که از دوره قاجار آغاز گردیده و تاکنون ادامه داشته اند به دلیل تک بعدی بودن و تأکید صرف بر کالبد، ناپایداری روزافزون شهرها و کاهش کیفیت حیات شهری را موجب شده اند. پژوهش حاضر، با بررسی ادبیات و تجربه های مرمت شهری، اصولی را برای هدایت بافت کهن شهرها به سوی پایداری، برگزیده است بر مبنای آنها و تجزیه و تحلیل عوامل درونی و بیرونی (SWOT) در محله شاه عادل بافت کهن شهر کرمان، با استفاده از روش تحقیق توصیفی- قیاسی، کاربست الگوی دهکده شهری را که در رد شهرسازی تک بعدی و با هدف توسعه پایدار مطرح گردید جهت مرمت شهری بافت های کهن شهری بررسی نموده است. بررسی ها نشان می دهد راهکارهایی که به منظور رفع عوامل مخل حیات شهری و ارتقاء آن ارائه می شود با اصول دهکده شهری منطبق است و این الگو می تواند بافت کهن شهرها را به سوی تعادل و پایداری کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی رهنمون شود و از این رهگذر بستری را برای تحقق خاطره های جمعی، مهیا نماید.

بافت کهن، مرمت شهری، توسعه پایدار، دهکده شهری، محله شاه عادل شهرکرمان