تحلیل و بررسی معماری همساز با اقلیم شهر گلپایگان بر مبنای مدل های ماهانی، اوانز، گیونی

فضاهای داخلی ساختمان متأثر از اقلیم مورد نظر بوده و اقلیم نیز به نوبه خود شناخت عوامل اقلیمی تا آنجا که با آسایش انسان رابطه برقرار می کند، نتیجه عواملی چون تابش آفتاب، دما، رطوبت هوا، وزش باد و میزان بارندگی است که با توجه به اهداف طراحی اقلیمی در هر منطقه آب و هوایی و پیش بینی مواردی در جهت تحقق بخشیدن به این اهداف موجب سازگاری و هماهنگی ساختمان ها با شرایط اقلیمی می شود. با توجه به این عوامل در این پژوهش سعی شده است آسایش، یا عدم آسایش انسان بر اساس مدلها و شاخصهای زیست اقلیمی ماهانی، مدل اوانز با استفاده از شناسنامه ی آماری ایستگاه هواشناسی سینوپتیک شهر گلپایگان طی سالهای 2005-1992 ارزیابی گردد. در این زمینه پژوهش های گسترده ای در اقلیم ها و شهرهای مختلف صورت گرفته است. روش تحقیق در این بررسی به صورت تحلیلی- توصیفی با ابزار مطالعات کتابخانه ای- اطلاعات و اسناد جمع آوری شده است. نتایج حاصله نشانگر این موضوع می باشد که بر اساس شاخص ماهانی می توان دریافت که مجموعه های ساختمانی بهتر است، دارای بافت فشرده همراه با حیاط باشند و اطاق های به هم چسبیده و پیش بینی جریان هوا به طور موقت در مواقع لازم در ساختمان ها برای جریان محسوس هوا لازم نیست. بر اساس اوانز شهر گلپایگان در ماه های تیر، م رداد با دمای بالا و نوسان زیاد دما در شبانه روز همراه ا ست. از تحلیل شاخص گیونی می توان دریافت که در فرودرین ماه دمای بیشینه در هنگام ظهر در منطقه محدوده ی تأثیر مصالح در گرمایش ساختمان قرار دارد.

Keywords:

معماری همساز بااقلیم , ماهانی , اوانز , گیونی , گلپایگانی