علی خوشاب - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد
اسماعیل کمالی باغراهی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان

وجود بافت های فرسوده عظیم در کشور و عدم منابع مالی و انسانی کافی برای بهسازی آنان بیش از یش ضرورت به کارگیری مشارکت های مردمی در بافت فرسوده را مهیا ساخته است. همواره یکی از مشکلات پیش رو در این بافت ها عدم توجه کافی به مشارکت های اجتماعی مردم در نوسازی و بهسازی اجرایی در بافت فرسوده بوده است، بطوریکه در برنامه ریزی شهری راه سیستم های اجرایی ازمردمی همواره جدا بوده است. این مقاله با رویکردی توصیفی و تحلیلی به ارزیابی عوامل مؤثر بر مشارکت اجتماعی در نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده شهری در شهر جیرفت می پردازد. دادههای تحقیق از طریق پرسشنامه ا ستخراج و از نرم افزار آماری S.P.S.S تجزیه و تحلیل شده اند. ن تایج این تحقیق نشان می دهد که یک رابطه ی معناداری بین شغل و تحصیلات ساکنین بافت فرسوده با تمایل آنان در مشارکت اجتماعی وجود دارد، بطوریکه شدت این ضریب از طریق آزمون اسپیرمن نشان می دهد که بین تحصیلات و مشارکت علاوه بر رابطه معنی د اری رابطه مثبت وجود دارد. یعنی با افزایش سطح تحصیلات ساکنین بافت میزان مشارکت پذیری آنان نیز افزایش می یابد. در بقیه شاخص ها چون سطح معناداری آزمونها تأئید نشد ا ز میزان رابطه آنان صرف نظر شد.

مشارکت اجتماعی، نوسازی، بهسازی، بافت فرسوده، جیرفت