ارائه الگویی جهت مکان یابی اسکان موقت پس از زلزله

همه ساله در نقاط مختلف کره زمین، افراد زیادی بر اثر وقوع سوانح طبیعی نظیر زلزله، جان و کاشانه ی خود را از دست می دهند. تأمین مکان های مناسب جهت اسکان آوارگان یکی از موارد مهم در مدیریت بحران است. پژوهش حاضر سعی دارد با استفاده از مدل ها و نرم افزارهای پرکاربرد در برنامه ریزی شهری، به ارائه الگویی جهت برنامه ریزی اسکان موقت پس از زلزله بپردازد و در نهایت بهترین اماکن جهت اسکان موقت سانحه دیدگان زلزله بر اساس اولویت سرمایه گذاری و با توجه به نیازهای منطقه مورد مطالعه (منطقه شش شهر شیراز) را بازگو نماید. براین اساس برای ارزیابی مسئله و آزمون فرضیه های تحقیق، در چارچوب روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، ابتدا مدل مفهومی طراحی و کلیه لایه داده های مورد نیاز برای ایجاد پایگاه داده های مکانی جمع آوری گردیند. سپس با استفاده از امکان سامانه اطلاعات جغرافیایی و مدل های تصمیم گیری چند معیاره، تلفیق و تجزیه و تحلیل اطلاعات طی دو مرحله اصلی صورت گرفت. بدین منظور در مرحله اول با استفاده از مدل ارزیابی سلسله مراتبی و نرم افزار آرک جی آی اس مکان های مستعد جهت اسکان موقت شناسایی و در م رحله دوم این مکان های گزینش شده توسط مدل تاپسیس و در محیط اکسل رتبه بندی گردیده اند. بر این اساس می توان گفت مکان یابی اسکان موقت سانحه دیدگان زلزله، طی دو مرحله اصلی پیشنهادی در این پژوهش، می تواند ضریب اطمینان مکان های انتخابی بدین منظور را افزایش دهد. همچنین نتایج نشان داد معیارهای دسترسی و خصوصیات مکانی موجود در بین سایر معیارهای مکان یابی مناطق مناسب جهت اسکان موقت از اهمیت بیشتری برخوردار است. لذا فرضیه اول که عامل دسترسی را مهمترین عامل م کان یابی مراکز اسکان موقت می دانست، رد می گردد. علاوه بر این بهترین مکان ها جهت اجرای عملیات اسکان موقت فضاهای باز خصوصاً پارک ها و زمین های بایر این منطقه شهری می باشد. بنابراین فرضیه دوم مورد تأئید قرار می گیرد.

Keywords:

مدیریت بحران , اسکان موقت , الگوی مکان یابی , زلزله , شیراز