بررسی نقش دولت های محلی در حکمروایی خوب شهری با نگاهی به ساختار حکومتی کشور مالزی

حکمروایی (Governance) مفهومی است که امروزه با توجه به نقش بسزای بازیگران و سهام داران غیر دولتی در رشد و توسعه شهرها فراگیر شده و مورد توجه قرار گرفته است. حکمروایی برقراری تعادل میان حکومت و دیگر بازیگران اجتماعی و بازار است که هر یک نقش مؤثری بر اعمال و تصمیمات دیگران دارند. در دنیای امروزی که شتابان در مسیر جهانی شدن پیش می رود اهمیت فضای محلی را نمی توان نادیده گرفت. جدای از جهانی شدن عوامل دیگری نیز وجود دارند که بسیار مورد توجه جوامع قرار گرفته اند و توانسته اند شیوه درک حکومت های محلی را تحت تأثیر قرار دهند. این عوامل عبارتند از تمرکز زدایی و دمکراتیک سازی که از دهه 1980 میلادی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه رواج یافته و در راه ارتقای آنها بی وقفه کوشیده اند. مقاله حاضر با توجه به تجربیات موفق کشور مالزی در زمینه حکومت های محلی و عوامل تأثیر گذار بر آنها در راستای تحقق حکمروایی خوب شهری (Urban Good Governance) روند عملکرد برخی از آنها را به منظور دستیابی به الگویی مناسب و قابل اجرا به روش توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار داده است.

Keywords:

حکمروایی , حکمروایی خوب شهری , حکومت های محلی , تمرکز زدایی , دمکراتیک سازی