مهسا بشیری - کارشناس ارشد بازسازی پس از سانحه، دانشگاه شهید بهشتی
سعیده بشیری - کارشناس ارشد معماری، م درس دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان

در شرایط بازسازی پس از سانحه و در مرحله ساخت مسکن به علت خسارات و تلفات وارده، معمولاً اکثر بحث ها بر سرفناوری مناسب جهت ساخت و ساز ایمن و مقاوم در برابر سوانح احتمالی آینده است، به طوری که به سایر جنبه های فناوری کمتر پرداخته می شود. این در حالی است که تجربیات گذشته حاکی از آن است که نادیده گرفتن دیگر ابعاد ن ظیر جنبه های فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی می تواند عدم موفقیت در به کارگیی فناوری ساخت و بازگشتن به فناوری سنتی منطقه علیرغم عدم مقاومت را در پی داشته باشد. پژوهش حاضر در راستای یافتن رویکردی مناسب جهت فناوری ساخت مسکن پس از سانحه و نیز دستیابی به معیارهایی جهت انتخاب و به کارگیری آن با شیوه مطالعه مروری و با استفاده از منابع مختلف در رابطه با موضوع پژوهش صورت گرفته است. این مطالعه نشان داد که جهت دستیابی به فناوری مناسب ساخت مسکن پس از سانحه لازم است جنبه های علمی دانش سنتی و جنبه های سنتی دانش علمی ارتقاء یابد. در حقیقت رویکرد مناسب فناوری ساخت در این شرایط، رویکردی است که به شناسایی آسیب پذیری فناوری بومی و رفع مشکلات آن با فناوری جدید می پردازد. همچنین در کلیه مراحل تصمیم گیری تا اجرا علاوه بر م عیارهای مقاوم سازی، پرداختن به بعد هزینه ها و متناسب ساختن آن با شرایط اقتصادی جامعه، پایداری زیست محیطی و کاهش آسیب به محیط زیست ناشی از به کارگیری فناوری و تناسب اجتماعی و فرهنگی فناوری با مردم منطقه سانحه دیده نیز باید مدنظر بوده و به توانمند کردن جامعه در حوزه فناوری نیز توجه لازم صورت گیرد.

سانحه، بازسازی، مسکن، فناوری ساخت، فناوری بومی، فناوری جدید