بررسی و تحلیل معیارهای همساز با اقلیم با شاخصهای: اولگی، ماهانی (مطالعه موردی: شهر بیرجند)

امروزه بحث شرایط اقلیمی در درجه اول اولویت معماران جهت ساخت بناها به شمار می رود. ا گرچه طراحی معماری اقلیمی به عنوان مهمترین و اصولی ترین روش در صرفه جویی انرژی و پایدار نگه داشتن فضاها از دیرباز مورد استفاده قرار می گرفته است، اما بررسی روند تکنیکی ساخت و ساز بر اساس اقلیم می تواند تأثیرات بسزایی در صرفه جویی انرژی داشته باشد. شهر بیرجند به عنوان شهری در شرق ایران از موقعیت مناسبی جهت اجرای تکنیک ساخت و ساز بر اساس شاخصه های اقلیمی به شمار می رود. برای دستیابی به اهداف پژوهش و بررسی شیوه های مختلف معماری همساز با اقلیم، از دوره آماری 25 ساله ایستگاه سینوپتیک شهر بیرجند استفاده شد. در این پژوهش، روشهای اولگی و ماهانی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت و در نهایت با انطباق توصیه های روشهای مختلف، توصیه های معماری و آسایش اقلیمی در هر روش مشخص گردید. نتایج حاصله از بررسی ها نشان می دهد آسایش حرارتی در بیرجند در 5 ماه از سال در حد مطلوب بوده و با توجه به شرایط سرد شبها در بعضی از اوقات سال، نیاز به استفاده از روشهایی برای ذخیره سازی انرژی در جداره های جنوبی ساختمان مشخص می گردد. بازشوها در این شهر با توجه به جهت وزش باد در جداره های شمالی و جنوبی کمتر می باشد و ت نها در برخی از ماههای سال آسایش حرارتی در روز امکان پذیر می باشد. به منظور جلوگیری از اتلاف انرژی استفاده از عایق حرارتی در بیرجند ضروری می باشد و مصالح ساختمانی بکار رفته در آن باید از مصالحی باشد که ظرفیت حرارتی بالا و مقاومت لازم را داشته باشد.

Keywords:

شاخص اولگی , ماهانی , شهر بیرجند , معماری همساز با اقلیم , معماری پایدار