مهین حنیفه پور - دانشجوی کارشناسی ارشد همزیستی با بیابان- دانشگاه تهران
بهنام جباری - کارشناس فضای سبز باقر شهر

نقش انسان در قرن حاضر، به عنوان بیشترین توسعه دهنده مناطق شهری و شهرک ها، سکونتگاهی، زمین های کشاورزی، مراکز صنعتی، بهره برداری از معادن و در تغییر سیمای طبیعی محیط اطراف خود تأثیر بسزائی دارد. به موازات افزایش جمعیت کره زمین و رشد بی رویه آن، شهرها روز به روز رو به افزایش گذاشته و توسعه پیدا می کنند. با افزایش جمعیت نیاز انسان به مسکن موجب می شود که تغییراتی در کاربری اراضی اتفاق بیفتد. امروزه شناخت روند تغییرات کاربری زمنی و عوامل اثر گذار بر آن از مباحث مطرح و مهم در برنامه ریزی شهری می باشد. در این پژوهش به بررسی نحوه ی اثر گذاری عامل افزایش جمعیت و مهاجرت بر تغییرات کاربری اراضی شهر باقر شهر پرداخته شده است، محدوده ی مورد مطالعه در جنوب شهر تهران واقع شده است. مطالعات بر اساس اطلاعات آماری دریافت شده از مراکز آمار ایران، شهرداری و شورای اسلامی باقر شهر و ساکنین این منطقه است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که در سال 1345 جمعیت این شهر 1520 نفر بوده است که در ان موقع روستایی بزرگ بوده است. در سال 1355 جمعیت باقرآباد به 4769 نفر رسید که بعد از آبادی ملارد (با جمعیت 5970) پرجمعیت ترین آبادی پیرامون شهر تهران بوده است. در سال 1365 جمعیت ناگهان به مرز 31920 نفر می رسد که پرجمعیت ترین آبادی پیرامون شهر تهران بوده است که رشد بسیار زیادی را دارا می باشد. در سال 1375 جمعیت باقرآباد به 45491 نفر افزایش می یابد و در سال 1385 جمعیت باقرشهر به 52604 نفر افزایش می یابد. گرچه رشد کمتری نسبت به دهه های قبلی داشته ولی با این حال نزدیک به 17 درصد رشد دارد. با این روند افزایش جمعیت، وسعت اراضی کشاورزی منطقه کاهش یافته و تبدیل به مناطق مسکونی و تجاری شده است.

افزایش جمعیت، باقرشهر، کاربری اراضی