محمود رضا کی منش - استادیار رشته مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه پیام نور تهران
رضا گنجی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی عمران – راه و ترابری، دانشگاه پیام نور تهران شمال

امروزه استفاده از روش های حمل و نقل سریع السیر برای جا به جایی به یکی از الزامات در جوامع مدرن بدل شده است. معروف ترین روش حمل و نقل سریع السیر ریلی، راه آهن سریع السیر (HSR) می باشد. در ابتدای این مقاله پس از تعریف حمل و نقل سریع، راه آهن سریع السیر را با سیستم مگلو مقایسه کردیم. سپس متد ها و روش های ارزیابی را در سیستم های راه آهن سریع السیر مورد مطالعه قرار دادیم که نتیجه حاصله نشان داد از بین این روش ها، روش ارزش خالص فعلی (NPV) از محبوبیت بیشتری برخوردار است. در ادامه به موضوع مدلسازی در راه آهن سریع السیر پرداختیم که در این خصوص باید به دو رویکرد سوددهی و رفاه اجتماعی توجه شود. البته در بخش رفاه اجتماعی گزیده ای از یک مدل تحقیقاتی در این زمینه برای درک بهتر مطلب به اختصار تشریح شده است. به دلیل اهمیت زیاد عوامل و پارامتر های مورد توجه سرمایه گذاران در بخش راه آهن سریع السیر در بخش پایانی این عوامل و پارامتر ها مورد بررسی قرار گرفت.

راه آهن سریع السیر، مگلو، ارزش خالص فعلی، رفاه اجتماعی، سوددهی، سرمایه گذاران