زهره مظلوم - دانشیار گروه تغذیه دانشگاه علوم پزشکی شیراز، دانشگاه علوم پزشکی شیراز
مهزاد صنایعی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
عدنان سلطان نژاد - کارشناس تغذیه بیمارستان ماهشهر

هدف: چاقی به تجمع زیاد یا غیر طبیعی چربی در کل یا قسمت های خاصی از بدن اطلاق می شود. مطالعات نشان دادند که کاهش وعده های غذایی احتمال چاقی را افزایش می دهد. مکانیسم گزارش شده برای این رخداد کاهش متابولیسم پایه بدن می باشد که این امر احتمال بروز چاقی را افزایش می دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی و تعیین ارتباط احتمالی بین فاصله بین وعده های اصلی غذایی در کارمندان شاغل در ساختمان مرکزی دانشگاه علوم پزشکی شیراز صورت گرفت. روش پژوهش: این مطالعه به صورت مقطعی و به وسیله یک پرسشنامه 16 سوالی انجام گرفت. نمونه ها به صورت تصادفی جمع آوری شده و در نهایت از بین داده ها اطلاعات 355 نفر از کارمندان ساختمان مرکزی دانشگاه علوم پزشکی شیراز که به طور کامل پرسشنامه خود را تکمیل کردند مورد آنالیز قرار گرفت. علاوه بر پرسشنامه، اندازه گیری هایی شامل قد و وزن افراد و اطلاعات دموگرافیک نیز جمع آوری شد. سپس تمامی داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آماری t-test، ANOVA و chi-square داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج و بحث: با توجه به نتایج به دست آمده در جامعه هدف ما، رابطه معنی داری بین سطح BMI و جنسیت با p-value:0.001 یافت شد که نشانگر شیوع چاقی بیشتری در زنان نسبت به مردان بود. همچنین در مورد مصرف یا عدم مصرف میان وعده بین شام و نهار و شیوع چاقی رابطه معناداری با p-value:0.038 گزارش شد که نشان می دهد عدم مصرف میان وعده بین نهار و شام می تواند یکی از علل شیوع چاقی باشد. نتیجه گیری کلی: به طور کل در جامعه هدف و نمونه های بررسی شده بین شیوع چاقی و فاصله بین مصرف وعده های غذایی رابطه ای یافت نشد.

شیوع، چاقی، وعده غذایی