غلامعباس شکاری - استادیار گروه مدیریت دولتی- دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
آزاده مشارموحد - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی-دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
مهدی شریفی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

در سال های اخیر ، سازمان ها و شرکت های مختلف به خصوص پروژه های مدیریتی، با پیوستن بر روند دانش و استفاده اثربخش از آن با مفاهیمی چون کاردانشی، مدیریت دانش، سازمان یادگیرنده در جهت تحقق اهدافشان مواجه شده اند. توجه به دانش به عنوان موتور محرکه توسعه بر حول محور دانایی نقش مهمی در پیشبرد اهداف سازمان ها خواهد داشت. از این رو در تدبیر و سازماندهی پروژه های کاری، مفهوم مدیریت دانش پدید آمده که به امر چگونگی اداره کردن دانش اشاره دارد. به عبارت دیگر شامل فعالیت های ایجاد، سازماندهی و تسهیم و استفاده از دانش در سازمان ها می باشد. برای بهره گیری از مدیریت دانش در سازمان ها با مفهوم سازمان یادگیرنده نیز روبرو شده که سازمان یادگیرنده را به منزله سازمانی دانش آفرین می داند. سازمان یادگیرنده از ساختاری سازشکار و فرهنگی مشترک و با امکان شناسایی فرصت ها و مقابله با بحرانها تشکیل شده است. یکی از راه های تبدیل شدن به سازمان یادگیرنده بکارگیری مدیریت دانش در سازمان است. زیرا با تسهیل فرایند ایجاد و تسهیم دانش، توام با فراهم آوردن محیط های کاری مثبت و سیستم پاداش اثربخش، یادگیری سازمانی را سرعت بخشیده و به سازمان اجازه می دهد تا همگام با تغییرات، در پیشبرد پروژه ها با موفقیت به حیات خود ادامه دهد. از این رو، این مقاله با توجه به اهمیت فناوری های اطلاعاتی در زمینه مدیریت، برای نیل به تحقق اهداف نوین در سازمانها به بررسی تاثیر نقش مدیریت دانش بر سازمان یادگیرنده پرداخته شده است.

سازمان دانش آفرین، سازمان یادگیرنده، مدیریت پروژه، مدیریت دانش، یادگیری سازمانی