بررسی تاثیر قارچ میکوریز بر میزان جذب عناصر غذایی اندام های مختلف سه گونه بلوط زاگرس

از آنجا که رشد گیاهان میکوریزایی در تنش های محیطی و به ویژه کمبود مواد غذایی و آب از گیاهان غیرمیکوریزایی بیشتر است و با توجه به اینکه قسمت اعظم اراضی کشور ما در مناطق خشک و نیمه خشک قرار دارد و همواره با تنش های خشکی، شوری و... مواجه است. به این منظور تاثیر میکوریز بر میزان جذب عناصر غذایی در سه گونه بلوط زاگرس شامل Q. Brantii، Q. Libaniو Q. infectoria بررسی گردید. بدین ترتیب که ابتدا بذر این گونه ها در دو تیمار گلدان های حاوی میکوریزهای Glomus mossae وGlomus intraradices و فاقد میکوریز به صورت ترکیبی کاشته شدند. سپس در پایان فصل رویش در سال اول، نمونه برداری از ریشه، ساقه و برگ نهال ها انجام شد و میزان جذب عناصر سدیم، پتاسیم و فسفر در آنها اندازه گیری شد و مورد آنالیز آماری قرار گرفت. نتایج مقایسه میانگین نیز نشان داد که تاثیر میکوریز بر روی سه گونه یکسان، اما بر روی اندام های مختلف گیاه دارای تفاوت معنی داری است. طبق نتایج تجزیه واریانس تاثیر میکوریز هم بر روی جذب فسفر، نسبت سدیم به پتاسیم معنی دار بود. همچنین اثر متقابل میکوریز در اندام های مختلف برای عناصر سدیم و پتاسیم معنی دار بود. به طوری که میزان عناصر فسفر، پتاسیم و سدیم در نمونه های تلقیح یافته بیشتر از نمونه های بدون تلقیح میکوریز بود. میزان جذب سدیم در هر دو نمونه تلقیح یافته و نیافته در ریشه یکسان بود ولی در نمونه های بدون تلقیح میزان این عنصر در اندام های هوایی ساقه و برگ کاهش معنی داری یافت، در صورتی که در نمونه های تلقیح یافته این میزان تقریبا ثابت ماند. میزان جذب پتاسیم در نمونه های تلقیح یافته، از اندام زیر زمینی ریشه به اندام هوایی افزایش ولی در نمونه های بدون تلقیح این میزان کاهش یافت. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از میکوریز می تواند در جذب بهتر موادغذایی توسط گونه های مختلف بلوط زاگرس کمک نماید.

Keywords:

بلوط , زاگرس , عناصر غذایی , میکوریز , اندام