ارزیابی سیستم های غذایی در ماموریت های فضایی بلندمدت

هدف: با گسترش سریع علم سیستم غذایی در فضا از پنج دهه پیش تغییر یافته است که این سیستم غذایی به صورت مطلوب تر و مناسب تری جهت فضانوردان در سفرهای فضایی کوتاه مدت طراحی شده است. با انکه در حال حاضر با وجود پیشرفت های صورت گرفته سفر فضانوردان به سیاره مریخ و ماوراء آن میسر نمی باشد . آنچه که تخمین زده می شود یک سیستم غذایی باید جهت یک ماموریت فضایی طولانی مدت از نظر خصوصیات حسی- تغذیه ای و مواد مغذی قابل پذیرش باشد و همچنین در یک دوره زمانی 3 تا 5 ساله کاملا سالم و ماندگار باشد. علاوه بر این توده ماده غذایی و مواد زائد حاصل از آن در سیستم غذایی باید به نحو قابل کاهش یابد تا با حجم مجاز و حدود بارگیری وسایل پیشنهادی برای سفر فضایی مطابقت داشته باشد. نتایج و بحث: عدم موفقیت در تامین ماده غذایی یا بهینه سازی منابع مورد استفاده منجر به ایجاد خطراتی می شود. به این صورت که سیستم غذایی ناکافی به عنوان مانع موفقیت سفر فضایی و یا تهدیدی برای عملکرد فضانوردان محسوب می گردد. پژوهشگران سازمان فضایی ناسا در زمینه فناوری مواد غذایی پیشرفته نگرانی های مشخصی را در نظر داشته و جهت کاهش خطرات مرتبط با هر سیستم غذایی طراحی شده جدید تلاش می نمایند. با وجود برنامه ریزی های پژوهشی دقیق باز هم برخ مشکلات فنی باقی می ماند. سازمان فضایی ناسا نیاز به پژوهش های پیشرفته جهت گسترش مواد غذایی فشرده و با دوام بسار بالا در شرایط محیط، فرایندهای پخت تحت شرایط جاذبه نسبی، روش های انتقال مواد مغذی تجویز شده ضرور و بسته بند مواد غذایی که نیازهای موجود را برطرف نماید، غیر قابل نفوذ باشد و نیازهای فراوری را برطرف نماید. نتیجه گیری کلی: با توجه به فناوری های پیشرفته نوین می توان ماده غذایی بسیار ماندگاری جهت ماموریت های غذایی طولانی مدت فراهم نمود.

Keywords:

بسته بندی , ماندگاری , فضا , ایمنی غذایی