بررسی تأثیر اینرسی حرارتی جداره های فضاهای مسکونی بر عملکرد سیستم های هیدرونیک گرمایش-سرمایشتشعشعی سقفی

در این تحقیق به چگونگی عملکرد سیستم های هیدرونیک گرمایش - سرمایش تشعشعی سقفی در یک فضای نمونه با دو جداره مختلف از نظر اینرسی حرارتی پرداخته شده است. در سیستم های سرمایش تشعشعی مسئله تقطیر از عوامل چالش برانگیز بوده و باید مورد توجه قرار گیرد. این امر عملکرد و دامنه کاربرد سیستم های سرمایش تشعشعی را بسته به رطوبت و بار حرارتی فضای تحت تهویه محدود می کند . مسئله حائز اهمیت در مورد سیستم های گرمایش تشعشعی سقفی، تابش نامتقارن و نارضایتی ناشی از آن است. در این مقاله پارامترهای ذکر شده به همراهآسایش حرارتی بر اساس معیار فنگر و مصرف انرژی در یک فضای نمونه با ابعاد 2/7 × 6 × 8 متر که براساس استاندارد ASHRAE-140 انتخاب گردیده، مورد بررسی قرار گرفته است . جداره های تشکیل دهنده فضا دارای دو ساختار با اینرسی حرارتی زیاد HI و اینرسی حرارتی کم LI میباشند. تحقیق حاضر در شرایط آب و هوایی تهران صورت گرفته است .نتایج این بررسی نشان میدهد با افزایش اینرسی حرارتی جداره های فضا احتمال تقطیر برروی سطح پانل در حالت سرمایش و همچنین تابش نامتقارن ناشی از سقف گرمدر حالت گرمایش کاهش می یابد . افزایش اینرسی حرارتی جداره های فضا از ساختار LI به HI نارضایتی ناشی از تابش نامتقارن را از 35 % به 25 % کاهش میدهد.

Keywords:

گرمایش -سرمایش تشعشعی , اینرسی حرارتی , معیار آسایش فنگر , تابش نامتقارن , تقطیر