ارزیابی تاثیر حمل و نقل پایدار در محیط های شهریبا بهره گیری از برنامه ریزی کاربری زمین(نمونه موردی: منطقه 21 تهران، محله سیروس)

افزایش جمعیت در شهرهای بزرگ و به دنبال آن وسعت شهرها، پیشرفت صنعت اتومبیل و توسعه حمل و نقل از جمله عواملی است که به کثرت تعداد وسایل نقلیه شخصی می انجامد که این کثرت مشکلات متعددی را سبب شده است. در پژوهش حاضر نسبت به عوامل مؤثر در حمل و نقل کاربری های شهری با رویکرد حمل و نقل پایدار اقدام شده است عناصر حمل و نقل متأثر از انسان، زیربناها و وسیله ی نقلیه است. شبکه های ارتباطی یکی از عوامل مهم در اراضی شهری می باشد که ساختار کارکردی و شبکه ارتباطی و زیرساختی در ضعف و قوت محله تأثیر بسزایی دارد مطالعه موردی این پژوهش منطقه 12 تهران بوده که جوانب مختلف همچون حمل و نقل، معابر اصلی و معابر فرعی، نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت ها و تهدیدها بررسی شده است. بررسی این منطقه اراضی واقع در این گروه از کاربری ها شامل معابر، پایانه ها، ترمینال ها و پارکینگ ها است، که در مجموع 5/1 هکتار از کل مساحت محله را در محدوده محاسباتی شامل می شود. اراضی مذکور 12/9 درصد از مساحت محله را به خود اختصاص داده اند و سرانه ای معادل 7/2 مترمربع دارند.